မင်းဒင် ရဲ ့သက်ခိုင်။(၁၇)

မင်းဒင် ရဲ ့သက်ခိုင်။ (၁၇)

အဲဒီေန ့က ရန်ကုန်တက္ကသိုလ် ရဲ ့တံခါးေတွကို ခါတိုင်းေန ့ေတွလို ဖွင့်မထားဘူး။ ထူးထူး ြခားြခား ဝင်းတံခါးေတွ ပိတ်ထားတယ်။ ကျေနာ်က ထံုးစံအတိုင်း စပ်စု လိုက်တယ်။ မြကာ ပါဘူး ။အသံထွက်လာတယ် ။ သတိထားေနြက။ မဆလ ပါတီဝင်ေတွ ေကျာင်းဝန်းကို မသိ မသာ ဝိုင်းထားတယ်။ ညကတည်းက ပါတီစိတ်မှူးေတွ အစည်းအေဝးေခါ်ြပီး လာခိုင်းထား တယ်တဲ ့။ ရန်ကုန် တက္ကသိုလ်ကို ဝိုင်းဘို ့။ သိတဲ ့အတိုင်းေပါ့ ဗျာ။ ကျုပ်က စပ်စုတဲ့ေနရာ မှာ ဒိတ်ဆိုေတာ ့မျက်ေစ့ြကီးနားြကီး ြဖစ်ေနတာေလ။

ဒါနဲ ့ ေကျာင်းဝင်းထဲကို ဘယ်လို ဝင်ခွင့်ေပးေနသလဲ ဆိုတာ သိရေအာင် ဂိတ်ဝနား ရစ်သီ ရစ်သီ လုပ်ြကည့်လိုက်ေတာ ့။။။ ေအာ် အဝါေရာင် ခွပ်ေဒါင်းပံု ပါတဲ ့နဖူးစီး အနီေလးေတွ ပါရင် ဝင်လို ့ ရတာကိုး။
ဟာ ။ အေတာ်ပဲ ကျေနာ့်မှာ အဲဒီ ေခါင်းစီးအနီ ရှိတယ်။ ကျေနာ်က တက္ကသိုလ်ေကျာင်းသား ေတာ ့မဟုတ်ဘူးေပါ့ ဗျာ။လွန်ခဲ့တဲ ့ နှစ်ရက်ေလာက်က သူ ့ကိုယ်သူ အညာေြမ ေမာင်ြဖူ စင်လို ့ေြပာေြပာ ေနတဲ ့ စာေရးဆရာဆီက ေတာင်းထားတာ။ သူက ကျေနာ်တို ့ရပ်ကွက် ဖက်ကို ခဏခဏ လာေတာ ့မျက်မှန်း တန်းမိြပီး လှည်းတန်းမီးပွိုင့်နားမှာ ဆံုတဲ ့ေန ့က ေတာင်းထားလိုက်တာ။
ဒါေပမဲ ့အဲဒီ လက်ပတ်အနီနဲ ့ကျေနာ်မဝင်ြဖစ်ဘူး ဗျ။ကျေနာ့်မှာ ထူးြခားချက်တခု ရှိတယ်။ အန္တရယ် တခုခု ေတွ ့ေတာ ့မယ်ဆို အနံ ့ရသလိုလို အာရံုရသလိုလို မျိုး။ ကျေနာ်သိပ် စိတ် မေြဖာင့်တာနဲ ့အင်းယား ကန်ဘက်က ပါတ်ြပီး မသိမသာ ေလျာက်ြကည့်တယ်။ ညေနေလး နာရီ ေလာက်ရှိေနြပီ ဗျ။
။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
လူတချို ့ေကျာင်းေဘးက ေြမာင်းြကီးထဲမှာ ေနရာယူထားတယ်။ စစ်သားေတွမဟုတ်ဘူး။ ရိုးရိုး အရပ်ထဲက လူေတွ ။ ေသချာတယ်။ တေယာက်ဆို ကျေနာ်မျက်မှန်း တန်းမိတဲ ့သူ ။ သူက ပါတီ စိတ်မှူးဆိုလားဘာလား။ကျေနာ်ေတွ ့တဲ ့ေြမာင်းထဲက ပုဂ္ဂိုလ်ေတွ စုစုေပါင်း ငါး ေယာက်ေလာက်ရှိမယ်။ တချို ့က ေြမာင်းထဲ ဆင်းမေနဘူး။ေြမာင်းနှုတ်ခမ်းေပါ်မှာ ဟိုလိုလို ဒီ လိုလို လုပ်ေနတာ။ ကျေနာ်စဉ်းစားတယ်။ ရန်ကုန်တက္ကသိုလ် တဝန်းလံုးကို ဒီလူေတွ မသိ မသာ ဝိုင်းေနတာ ေပါ့။
ေနာက် အသံေတွ တိုးတိုး ထပ်ြကားြပန်တယ်။ အထဲကေကျာင်းသားေတွက ဒီလို မဆလပါ တီဝင်ေတွ ဝိုင်းထားတာကို သိတယ်တဲ ့။ ဒါေပမဲ ့လုပ်စရာရှိတာ ဆက်လုပ်သွားမယ်တဲ့ ။ ဒီလိုနဲ ့ တြဖည်းြဖည်း ေနဝင်သွားတယ် ဗျ။ ကျေနာ်လည်း အထဲက ေကျာင်းသားေတွေတာင် မေြကာက်ေသးတာ ငါ လည်း ဘာေြကာက်စရာ ရှိလဲ ေပါ့။ေကျာင်းထဲကို ခွပ်ေဒါင်း ေခါင်း စည်းြပြပီး ဝင်လိုက်ေတာ့မယ် ဆံုးြဖတ်ြပီး ဂိတ်ဖက်ကို ေလျာက်သွားတယ်။ ဂိတ်ေတွပိတ် သွားြပီ ဗျ။စီးပွားေရးတက္ကသိုလ် ေရှ ့ကိုေရာက်တဲ့ လမ်းရဲ ့ဂိတ်။ အဓိပတိလမ်းမြကီး တည့် တည့်က ဂိတ်။ အားလံုးပိတ်ကုန်ြပီ။
လွယ်ပါတယ် ဗျာ။ ရန်ကုန် တက္ကသိုလ် ဟာ ကျေနာ့် စားကျက်ပါ။ အဲဒီ ဝင်းထဲမှာေနြပီး ေကျာင်း သားေတွကို ထမင်းချက်ေြကွးေနတဲ ့ဦးဖိုးဝင်းတို ့ အလုပ်သမား တန်းလျားကိုဝင်တဲ ့ မလွယ်ေပါက်ကို ကျေနာ်သိတယ်။ ဦးချစ် လက်ဖက်ရည်ဆိုင် ေဘးဖက်က အေပါက်။
ဦးသန် ့အေလာင်း ေကျာင်းထဲ မေရာက် ခင် က တည်းက ကျေနာ်ဝင်ေနကျ။ အဲဒီ ဂိတ်ေပါက်ေလးကို ေရာက်ေတာ ့ပိတ်ထားတယ်။ ရတယ် ေလ။ေကျာ်ဝင်လိုက်တာ ေပါ့။ အချိန်ဟာ ညခုနှစ်နာရီေလာက်ရှိပါြပီ။
။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
အထဲမှာေတာ့ ပံုမှန်ပါပဲ။ ေတာင်ငူေဆာင်ဘက်မှာ ေြကွးေြကာ်သံ။ ပိုစတာေတွ အများြကီး ကပ်ထားတယ်။ ေရးလက်စေတွနဲ ့အလုပ်ရှုပ်ေနတဲ ့ ေကျာင်းသားေတွလည်း ေတွ ့တယ်။ စားစရာေသာက်စရာ ေတွ အြပည့်နဲ ့ ဝါးြခင်းေတာင်းြကီးေတွလည်း ေတာ်ေတာ်များများ ေတွ ့တယ်။ ဦးသန် ့ဂူရှိတဲ ့ကွင်းြပင်ထဲမှာလည်း အရင်လို ေဟာေန ေြပာေနြက တုန်းပဲ။
တခုထူးြခားတာက ေကျာင်းသားေတာ်ေတာ်များများ ခွပ်ေဒါင်းနံဖူးစည်းေတွ စည်းထား တယ်။ တချို ့က ခွပ်ေဒါင်းလက်ပါတ်ေတွနဲ ့။အရင်ရက်ေတွက ဒီလို အများြကီးပတ်ထား တာမေတွ ့ဘူး။ ေအးေပါ့ဗျာ။ သူ ့လူကိုယ့်လူခွဲလို ့ရေအာင်ေပါ့။ ဒါေလာက်ေတာ ့ကျေနာ် လည်းသိပါတယ်။
တိုက်ဆိုင်တာပဲလား ။ကံတရားပဲ ဆိုမလားေတာ ့မသိဘူး။ ညကိုးနာရီေလာက်ကျေတာ့ ေကျာင်းဝင်းထဲမှာ ေနရတာ ကျေနာ်သိပ်စိတ်မပါေတာ့ဘူး။တခုခုကို စိတ်ေလးေနသလို ပဲ။ ဒါနဲ ့လာတုန်းက ေကျာ်ဝင်လာခဲ့တဲ ့ မလွယ်ေပါက်ဘက်ကို ေလျာက်သွား၊ သံတိုင်ေတွကို ေကျာ်ခွြပီး။ အြပင်ထွက်ခဲ့တယ်။ အြပင်မှာ မီးတိုင်တချို ့လင်းေနေပမဲ ့ေမှာင်တဲ့ေနရာက များ ေနတယ် ဗျ။ အေမှာင်ထဲ ေပမဲ ့ ေကျာင်းဝင်း အြပင်က ေြမာင်းထဲကို ေတာ ့ ကျေနာ်သတိြပု မိတယ်။ ကုန်းကုန်းနဲ ့ေြမာင်းထဲမှာ ဝတ်ေနတဲ ့သူေတွ ကျေနာ် မဝင်ခင်ကထက် ပိုများေနြပီ။
ဘာကားမှ မရှိတာနဲ ့ကုန်းေြကာင်း ေလျှာက်ြပီး ြပန်ခဲ့တယ်။ အိမ်ေရာက်ေတာ ့တချိုး တည်း အိပ်ေပျာ်သွားလိုက်တာ မနက်ေြခာက်နာရီ ခွဲေလာက်ကျမှ ဆူဆူညံညံ အသံေတွေြကာင် ့ လန် ့နိုးလာတယ်။ဘာတဲ ့။ ရန်ကုန်တက္ကသိုလ်ကို စစ်တပ်က ဝင်စီးလိုက်ြပီတဲ ့။ ဦးသန် ့ အုတ်ဂူကိုလည်း ဘူဒိုဇာနဲ ့ေကာ်ြပီး ယူသွားြပီတဲ့ ။
။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
မျက်နှာေတာင်မသစ် နိုင်ပဲ ကျေနာ် ဘူတာရံုလမ်း ထိပ်ဖက်ကို ထွက်ခဲ့တယ်။လမ်းမေပါ်မှာ စစ်ကားေတွ အရှိန်ြပင်းြပင်းနဲ ့ေမာင်းေနတယ်။ တစီးြပီး တစီး ။ အစီးေရေတာင် မမှတ်မိနိုင် ဘူး။ ကားေတွ ေပါ်ကို ကျေနာ်လှမ်းြကည့် လိုက်တယ်။ ေကျာင်းသားေတွ။ တချို ့လူြကီး ေတွ စစ်ကားြကမ်းြပင်ေပါ်မှာ ထိုင်လျက်။ လက်နှစ်ဖက်က ေနာက်ေစ့ ကိုကိုင်ထားရတဲ ့ပံုစံ နဲ ့။ေဘးမှာ စစ်သားေတွက ေသနတ်ကိုယ်စီနဲ ့။။။။။။။။။။။။ေနာက်မှ ေဘးလူေတွ တိုးတိုး ေြပာလို ့သိရတာက ဒီပံုစံဟာ ေထာင်မှာ အကျဉ်းသားေတွကို ထိုင်ခိုင်းတဲ ့ပံုစံဆိုပဲ။။
နည်းနည်းေနာေနာ မဟုတ်ဘူး ဗျာ။ အစီးေရသံုးေလးဆယ် နဲ ့လည်း ေကျာင်းသားေတွ ကို ဖမ်းတင်လာတဲ ့ကားတန်းက မဆံုးေသးဘူး။အစီးတိုင်း လူအြပည့်။
ဘယ်ကေန ဘယ်လို ေရာက်လာမှန်း မသိေတာ ့ပါဘူး။ကိုယ့်ကိုယ်ကို ကျေနာ်သတိ ြပုမိ ေတာ့ လှည်းတန်းမီးပွိုင့်ကို ေရာက်ေနြပီ။
။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
ေကျာင်းသားေတွ ။ ေကျာင်းဝင်းထဲက သူေတွအားလံုးကို ဖမ်းတင်လာတဲ ့ကားေတွဟာ တက္ကသိုလ်ရိပ်သာ လမ်းမြကီးဖက်က လာေနတာ ဗျ။ ြပည်လမ်းဖက်က ပံုမှန်အတိုင်းဖွင် ့ ထားတယ်။ လှည်းတန်းဖက် အြခမ်းလည်း ဖွင့်ထားတယ်။လမ်းေလးဆံုမှာ သံုးဖက်ဖွင့် ထားတယ် ။
။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
လမ်းေဘးတဖက်တချက်မှာ ရပ်ြကည့်ေနတဲ ့သူေတွ တစတစ များလာတယ်။ မနက်ခုနှစ်နာ ရီခွဲေလာက် ပဲရှိအံုးမယ်။ ေကျာင်းသားေတွကို ဖမ်းတင်လာတဲ ့ကားေတွက တက္ကသိုလ် ရိပ်သာ လမ်းဖက်ကေန ဆက်တိုက် လာ ေနတုန်းပဲ။ ေအးေလ။ ဦးသန် ့အုတ်ဂူက မိန်းဂိတ် နဲ ့နီးတာကိုး။ စစ်ကားေပါ်မှာ ေထာင်သားပံုစံနဲ ့တသုတ်ြပီး တသုတ်ပါသွားတဲ ့ေကျာင်းသား ေတွ အဖမ်းခံရသူေတွကိုလမ်းေဘးက ြကည့်ေနြကရင်း လူအုပ်ြကီးဆီက မေကျမချမ်းသံ ေတွ ထွက်လာတယ်။ လှုပ်လှုပ်ြဖစ်လာြကတယ်။ ကျေနာ်လား။ ကမာရွတ်မီးပွိုင် ့ က လိပ် ြပာေတာင် ဂိုေဒါင်နဲ ့မလှမ်းမကမ်းမှာ။ အခု ေြခာက်ထပ်တိုက်ြကီး ေဆာက်ထားတဲ ့ေနရာ။ အရင် ကမာရွတ်ရဲ စခန်းနဲ ့မျက်နှာချင်းဆိုင်။
။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
လူအုပ်ြကီးဆီကေန ထွက်လာတဲ ့အသံေတွ က ပိုကျယ်ေလာင်လာတယ့်။ ခင်ဗျားတို ့ဒီလို မတရားမှု ကို လက်ပိုက်ြကည် ့ေနြကမှာလားဆိုတဲ ့။အသံတခုကို ြကားရြပီး မြကာခင် ေဟး ေဟး ေဟး ဆိုတဲ ့ ေအာ်သံေတွ ဆက်ထွက်လာတယ်။ အဲဒီအချိန်မှာ တက္ကသိုလ် ဓမ္မာရံု ဝင်း ဘက်ကေန ြကိမ်ချင်း ေတွကို ဒိုင်းအြဖစ်ကာထားြပီး နံပါတ်ဒုတ် ကိုယ်စီနဲ ့ရဲတပ်ဖွဲ ့တ ရာေကျာ်ေလာက် တန်းစီးြပီး တလှမ်းချင်း လူအုပ်ြကီး ရှိရာကို တိုးလာပါတယ်။ သူတို ့လည်း ညာသံေပး ြပီးတက်လာတာပဲ ဗျာ။ဘာတဲ ့ဟိ်တ်။။ ဟိ်တ်။။ဟိတ် ။။။တဲ့။
ဒါေပမဲ ့ သူတို ့ြကာြကာ မဟိတ် နိုင်လိုက်ဘူး ဗျ။ လူအုပ်ြကီး ဆီက တြပိုင်နက် ရွာလိုက်တဲ ့ ခဲ မိုးေြကာင် ့ပါးစပ်ေတွပိတ်ြပီး မဟိတ်နိုင်ေတာ့ပဲ ေနာက်ဆုတ်သွားြကတယ်။လူအုပ်က ရဲစခန်းဘက် ြခမ်းမှာ များတယ်။ အသံလွှင့်ရံုဘက်ြခမ်းက မရှိသေလာက်ပဲ။လှည်းတန်းေဈး ြကီး ဘက်ကိုေတာ ့ကျေနာ် မြမင်ရဘူး။
။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
ဒုတ်ဒိုင်း တပ်ဖွဲ ့ကို ထုလိုက်တဲ့ လူထုေမတ္တာ ခဲမိုး ဟာ လမ်းဆံုးမီးပွိုင့်က မီးလံုးေတွကို ပါ ဖျက်ဆီး ပစ်ေတာ့တယ်။ ဒုတ်ဒိုင်း တပ်ဖွဲ ့က သံုးြကိမ်တိတိ ေရှ ့တိုးေနာက်ဆုတ် ေသွးတိုး စမ်းေပမဲ့ တစတစ များြပားလာတဲ ့လူအုပ်ြကီး ကို ဘယ်လိုမှ မလှန်နိုင်တာေြကာင် ့ေနာက် ဆံုးတပ်လှန်သွားတယ်။ မြကာပါဘူး ဗျာ။ဘယ်သူေတွက ဘယ်လိုစ လိုက်မှန်း မသိ၊ အသံလွှင့်ရံုဖက် ကေမာင်းလာတဲ ့ဘတ်စကားလိုင်း ကားတစီး ကိုေမှာက်ြပီး မီးရှို ့ပစ်ြကပါေလေရာ။
။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
ကျေနာ့်စိတ်ထင် လှည်းတန်းမီးပွိုင့်မှာ လူအုပ်ြကီးဟာ ငါးေသာင်းေလာက်ရှိေနပါြပီ။ မနက် ကိုးနာရီေလာက်ရှိေနြပီ။ ေနာက်ထပ်ကားနှစ်စီး မီးရှို ့လိုက်ြပန်တယ်။တက္ကသိုလ် ရိပ်သာ လမ်းဘက်က အဓိကရုဏ်းနှိမ်နှင်းေရးကားေတွ ေရာက်လာတယ်။ ့ သံဇကာတပ်ထားြပီး ကားေခါင်မိုးေပါ်မှာ ေလာ်စပီကာ အလတ်စားေလးေတွ တပ်ထားတယ်။ လူစု ခွဲဘို ့အသံချဲ ့ ကဆက် တိုက်ေအာ်ေနတယ်။ ေကျာင်းသားေတွကို ဖမ်းတင်ေခါ်လာတဲ ့ကားတန်း ြကီး လည်းရပ်သွားြပီ။ လူအုပ်ြကီး ဟာထိန်းမရေတာ့ဘူး။
ကျေနာ်လား။ ကျေနာ်လည်း လူအုပ်ြကီး နဲ ့အတူတူပဲေလ။ ေအာ်တာေပါ့ ။ ။ေဟး။။။။။။။။။ဆိုတာလည်း ပါတယ်။ မတရား မလုပ်ြကနဲ ့ကွ။ လို ့လည်းေအာ်တယ်။
ဒါေပမဲ ့ သိပ်မြကာပါဘူး။ ကျေနာ် အေအာ်ရပ်သွားတယ်။ ေမာလို ့အေအာ်ရပ်တာမဟုတ်ဘူး ။
မျက်ရည်ယို ဗံုးဒါဏ်ေြကာင့် ။
။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။