မင်းဒင် ရဲ ့သက်ခိုင်။(၁၅)

မင်းဒင် ရဲ ့သက်ခိုင်။(၁၅)

ကိုေအးေသာင် လို ့စလိုက်တာနဲ ့ ကျေနာ်ေြပးသတိရတဲ ့ေရွှမန်းတင်ေမာင် ရဲ ့သီချင်းရှိ တယ် ။ ဘာတဲ ့။ တဦးေမတ္တာ။ တဦးမှာ။ ကူးကာ ဆက်စပ် ဆံုြပန်ပါသည်။ ဧကန်မလွဲ ။ အမှန်ပါ ပဲ အတည်။ ေရွှမန်းေမာင်တင် ြကည်လင်ေသာ ေမတ္တာဓာတ်ကို။ သိမှတ်ြက ေပ လိမ့်မည်။ ေသာတဆင်ြကတဲ ့လူထုပရိသတ်ြကီး က စံုညီ။မွန်မွန်ြမတ်ြမတ် နဲ ့သာ အားေပး မယ်လို ့ ကျေနာ်ယံုြကည်။။။။။ ဆိုတဲ ့သီချင်းေလ။
အဲဒါ ကိုေအးေသာင် အြမဲဆိုေနတဲ ့သီချင်းဗျ။

။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
ကိုေအးေသာင် အေြကာင်းေြပာတာ သူ ့ကို သိက္ခါ ကျေစေတာ့ လို ့ ကျေနာ့် စိတ်ထဲ မရှိရိုး အမှန်ပါ။ ဒါေပမဲ ့လူေတွသိေစချင်တယ်။ သူ ့လို မမှားြကေအာင် လို ့။
ကိုေအးေသာင် ရဲ ့မူလစိတ််က တကယ်ခင်မင် စရာေကာင်းတာ ဗျ။လူကလည်း လူပံုေချာ။ ကျေနာ်တို ့ေခတ််က ေတာင်သူလယ်သမား ြကိုက် ရုပ်ရှင်မင်းသား ြကီး ေရွှဘနဲ ့ချွတ်စွတ်။ သူ ့အိမ်ဧည့်ခန်းမှာ သူ ေရွှဘစတိုင်နဲ ့ရိုက်ထားတဲ ့ဓာတ်ပံုေတွ ချိတ်ထားတယ်။ သူက ေတာင်ပိုေချာေသး ထင်ပါ ့ ဗျာ။
။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
သူ ့အိမ်ေရာက်ဖူးဆို ကျေနာ်တို ့အိမ်အေဟာင်းနဲ ့ကပ်လျက် ဗျ။သူ ့အေမက ေဒါ်ဝါနု။ တကယ် ့ကို မိန်းမေချာ မိန်းမခန် ့ြကီး။ မာနလည်း ြကီးပံုရတယ်။ ကမာရွတ် ေဈးြကီး ထဲမှာ အထည်ဆိုင် ြကီးဖွင့်ထားတယ်။ ကိုေအးေသာင် မယ်မယ် ရရ အလုပ်ေတာ့ မလုပ်ဘူး ဗျ။ ကျေနာ်သတိထားမိ သေလာက် အားအား ရှိ ဝိတ်မေနတာ များတယ်။ သူ ့ကိုယ်လံုး ကိုယ် ေပါက် ကလည်း တကယ့်ကို လူငယ်ေတွအားကျ စရာ။ ကျေနာ်ေတာင် သူ ့အားကျြပီး သူ ဝိတ်မတဲ ့ရံုထဲမှာ ဝင်ကျင့်ဘူးေသးတယ်။ တပါတ်နှစ်ပါတ်တည်း ဆိုေတာ ့ဘာမှ မထူးခဲ ့ပါ ဘူး။ နံပိန်က နံပိန်ပါပဲ။ ကျေနာ် ငယ်ငယ်က လူဗလံေလး ဗျ။
။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
သူ ့ညီက ကိုဟန်တင် ဗျ။ သူလည်း တသက်လံုး ဖဲပဲ ရိုက်ေနတာ။ ကိုဟန်တင် မုဒိမ်းမှု ြဖစ် တယ်လည်း ြကားဘူးတယ်။ ေသချာေတာ ့မသိဘူး။ သို ့ေသာ် ကျေနာ်တို ့ေခတ်က မုဒိန်း မှု ဆိုတာ လူေတွ အရမ်း အံ့ဩြကတဲ ့အမှုမို ့ကျေနာ်လည်း အံ့ဩြပီး မှတ်မိေနတာ ပါ။
ကိုေအးေသာင် ့ အေမက ချမ်းသာေတာ ့အေမ ့စည်းစိမ်နဲ ့ပဲ ရှိုးထုတ်ေနတာများတယ်။ သူ ့ မိန်းမ မခင်သန်း ကေတာ ့ ငါးေရာင်းတယ်။ ကေလးေတွ ရှိတာေပါ့။ ဝင်းဝင်းေမာ်။ စိုးသန်း။ ေအးေအး ေမာ် သံုးေယာက်ေတာင်။
ကိုေအးေသာင်က အရက်မေသာက်ရင် တကယ့်လူေကာင်း ပါ။ ဒါေပမဲ ့အရက်ေသာက် တဲ ့ အခါ လူတကာကို ေလျာက်ရမ်းေတာ့ တာပဲ ။ ရမ်းရင်လည်း လမ်းမေပါ် ေခါက်တုန် ့ေခါက် ြပန်ေလျာက်ြပီး တရပ်ကွက်လံုးကို ချဲ ့လင့် ေတာင်းေတာ ့တာပဲ။လက်ထဲမှာ လည်း လက်စွဲ ေတာ် မှိန်းလှံြကီးနဲ ့။
ကျေနာ်လည်း အဲဒီလှံြကီးနဲ ့ဘယ်ကင်းခဲ့မလဲ။ သူမူးြပီး ကျေနာ်ကို လာရမ်းလို ့ကျေနာ်က စိတ်ေပါက် ေပါက်ရှိတာနဲ ့ ခင်ဗျား ထိုးရဲ ရင် ထိုးလိုက်စမ်းဗျာ ဆိုြပီး လှံကိုင်ထားတဲ ့သူ ့ေရှ ့ မှာ အကင်္ငျီ ရင်ဘတ်ြဖဲ ြပီး ရင််ဆိုင်ခဲ ့ဘူးတယ်။ ြပန်ေတွးရင် အသည်းယားသဗျာ။ အဲဒီ လှံေပါ့ ဗျ။ သူ ့အေဖ ဦးသိန်းေမာင်ကို ထိုးသတ်ခဲ့တဲ ့လှံ။
ကိုေအးေသာင်နဲ ့ကိုဟန်တင် သားနှစ်ေယာက် စလံုး မလိမ္မာေတာ ့ဦးသိန်းေမာင် ဟာ စိတ် ပျက်ြပီး ရဟန်းေဘာင် ဝင်သွားေသးတယ်။ သံုးေလးနှစ် ေနမှ လူြပန်ထွက်လာတယ်။အမှန် က သားအရင်း လက်ချက်နဲ ့ေသရမယ် ့ဝဋ်္ဋေြကွး ပါလာတယ် ထင်ပါ့ ဗျာ။
။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
ေနာက်တခုက ကိုေအးေသာင်မှာ ဝက်ရူးြပန် ေရာဂါလို ့ေခါ်တဲ ့တက်တတ်တဲ ့ေရာဂါ ရှိ တယ် ဗျ။ အထူးသြဖင် ့အရက်ေသာက်ြပီး ေနာက်တရက် နှစ်ရက် ဆို သူ တက်ေတာ ့ တာ ပဲ။ တခါ တခါ လူမသိသူမသိ တက်ေနတာလည်း ရှိတယ်။ ကျေနာ်သူ ့ကို နှစ်ခါ ကယ်ဘူး တယ်။ တခါက အိပ်ေနရင် တက်ြပီး ေခါင်းရင်း အေပါက် ကြပုတ်ကျ။ အိမ်ေအာက် ရွှံ ့ ဗွက် ထဲမှာ တခူးခူး နဲ ့တက်ေနတာ ။ေနာက်တခါက သူ ့အိမ်ေပါ်မှာ ဆားအိုးထဲ လက်နှိုက်ရင်း တက်သွားေတာ ့အိုးနဲ ့မျက်နှာ ေဆာင့်မိြပီး ေမ့ေနတာ။ ကျေနာ်က သူ ့အိမ်ေရှ ့ ဝိတ်ရံုမှာ ေရာက်ေနတုန်း မို ့ကယ်လိုက်နိုင်တာ။ဒီေကျးဇူးထင် ပါရဲ ့။ကျေနာ် ့ရင်ဘတ်ကို လှံစာ မေကျွး လိုက်တာ။ သူက အရက်ေသာက် ဝက်ရူးြပန်ြပီး ဆရာဝန်ေတွဘာေတွနဲ ့ြပြပီး ရင် တကယ့်လူေကာင်း ြပန်ြဖစ်သွားြပန် ေရာဗျ။ တလမ်းလံုး တအိမ်ဝင် တအိမ် ထွက် သူမူး တုန်း ကမှားခဲ ့ရိုင်းခဲ ့တာေတွ ေဗွမယူဘို ့ခွှင့်လွှတ်ဘို ့ ေလျာက်ေတာင်းပန်ေတာ ့တာပဲ။
ကျေနာ့်လည်း ေြပာပါ့ဗျာ။ ငါ့တူ ဦးေလးကို စိတ်မဆိုးနဲ ့ေနာ်။ ငါဝိတ်ြပားေတွ မင်းယူထား ။ ဝိတ်မတယ် ဆိုတာ ေြခသလံုး ။ ေနာက်ေြကာ။ လက်ဖျံ ။ခါး ။ သူ ့ေနရာနဲ ့သူ ြကီး လာ ေအာင် လုပ်ရတာ ။ တေနရာတည်း စွတ်မလုပ်နဲ ့။ အရမ်းပင်ပန်းေအာင် လည်းမလုပ်နဲ ့။ ဘာညာေပါ့ဗျာ။ ကျေနာ်လည်း ေကျနပ်တာေပါ့ဗျ။ သူက ေတာင်းပန်ေနြပီပဲ။ ေနာက်ဆို ကျေနာ် အကင်းပါးသွားတယ်။ သူမူးလာရင် ေရှာင်ေနလိုက်တယ်ေလ။
။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
အဲဒီ ရက်ပိုင်းက သူ ့မိန်းမ မခင်သန်း ေဈးရင်းဘို ့ေငွထပ်လိုသလိုလို ေတာ့ြကားတယ်။ အိမ် ချင်းကပ်ေနတာကိုး ။ခါတိုင်းလည်း ကိုေအးေသာင် သူ ့အေမဆီ သွားေတာင်းေနကျ။ ရေန ကျပါ။ဒီတခါ အသံထွက်လာတာက သူ ့အေဖ ဦးသိန်ေမာင် လူထွက်လာြပီး ြကားထဲကဟန် ့ ေနလို ့ ေဒါ်ဝါနုြကီးက ထုတ်မေပးဘူး လို ့လည်း အသံသဲ့သဲ ့ြကားတယ်။ေနာက်တရက် နှစ် ရက်ေနေတာ ့ ညေန ငါးနာရီခွဲေလာက်မှာ ကိုေအးေသာင်မူးြပန်ေရာ ဗျာ။
ထံုးစံအတိုင်း လက်စွဲေတာ် အလှိန္ဒမာ လှံြကီးနဲ ့ပါပဲ။ ကျေနာ်လည်း နပ်ေနြပီဆိုေတာ ့လမ်း ထိပ်ဖက် ထွက်သွားလိုက်တယ်။ လမ်းထိပ်က တံတားေပါ်မှာ သူ ့ညီ ကိုဟန်တင် ရပ်ေန တယ်။ကျေနာ် ့ကိုေတာင် လှမ်းေြပာေသးတယ်။ လူမိုက်ြကီး၊ မူးရမ်းေနြပန်ြပီ မဟုတ်လား တဲ ့။ မြကာဘူးဗျ။ ကိုေအးေသာင် လမ်းထိပ်ထွက်လာတယ်။ ပါးစပ်ကလည်း ေအာ်ကျယ် ေအာ်ကျယ် ြကိမ်းေမာင်းြပီး သူ ့အေဖ အိမ်ဘက်ထွက်သွားတယ်။ ဘာတဲ ့ ငါ -ိုးမသား ြကီး ကိုသတ်ပစ်မှ ေအးမယ်တဲ ့။ ကျေနာ်က သူ ့အေဖကို ြကိမ်းတယ်လို ့မထင်ဘူး။ကိုဟန်တင် ကေတာ ့သိပံုရတယ်။ သက်ခိုင် တဲ ့။ေအးေသာင် သူ ့အကိုနဲ ့ဘာညိေနြပန်ြပီလဲမသိဘူးတဲ ့
သူ ့အကို ဆိုတာ ဦးသိန်းေမာင်ကို ရွဲ ့ေြပာေနတာ ဗျ။
။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
ကျေနာ်အိမ်ြပန်ေရာက်ြပီး နာရီဝက်ေတာင် မရှိတတ်ေသးဘူး ထင်ပါ့ ဗျာ။တရပ်ကွက်လံုး ကမာရွတ်တနယ်လံုး သတင်းဆိုးြကီး တခု ပျံ ့လာေတာ ့တာပါပဲ။
ကိုေအးေသာင် ။ သူ ့အေဖ ဦးသိန်းေမာင်ကို လှံနဲ ့ထိုးသတ်လိုက်တာ ေသြပီ တဲ့ ဗျာ။
။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
ကျေနာ် ေဒါ်ဝါနုတို ့အိမ်ေရှ ့ေြပးြကည့်မိေသးတယ်။ ရဲေတွ ရှုပ်ယှက်ခတ်ေနြပီ။ ေဒါ်ဝါနု လည်း အသံကျယ်ြကီး နဲ ့ေအာ်ငိုေနတယ် ။ကိုသိန်းေမာင် ေရ ့။ ရှင့်ေသတွင်း ရှင်ြပန်လာ တာလား။ ရှင့်သားအလိမ္မာြကီး လက်ချက်နဲ ့ေသရပါေပါ့ လား။ေနာက် ပါေသးတယ်။ ကျမ သား ေရာဂါသည် အရူးကို မဖမ်းြကပါနဲ ့တဲ ့။
ေအးဗျာ။ ေတာ်ေတာ် စိတ်မချမ်းသာ စရာ ြမင်ကွင်းနဲ ့အသံေတွချည်းပဲ ။ ေဘးအိမ်က လူ ေတွကလည်း အမျိုးမျိုး ေြပာြက။ ကိုေအးေသာင် အေဖက ကိုေအးေသာင် လှံနဲ ့ဝင်လာ ေတာ ့ ထမင်းစားေနတုန်း တန်းလန်းြကီး တဲ ့။ ခင်ဗျားကို သတ်မယ်။ ခင်ဗျားကို သတ်မယ် လို ့ကိုေအးေသာင် က လှံတဆဆ၊ထိုးမယ်တကဲကဲနဲ ့ရွယ်လိုက် ြကိမ်းလိုက်လုပ်ေန ေတာ့ ဦးသိန်းေမာင် က ငါ့သားရယ် အေဖ ့ကို မ သတ်ပါနဲ ့လို ့ ေတာင်းပန်ြပီး ကိုေအးေသာင်ကို ဦးချ ကန်ေတာ ့သတဲ့။ ကန်ေတာ ့ေနတုန်း ဦးသိန်းေမာင် ရင်ဝကို ကိုေအးေသာင် လှံချက်ဝင်သွားေတာ့တာ ပါပဲ တဲ ့ဗျာ။ ေြပာရင်း ေတာင် ြကက်သီး ထသဗျာ။
။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
ေနာက်ကိုေအးေသာင် ကို ရံုးတင် တရားစွဲတယ်။ ဝက်ရူး ြပန်ေရာဂါသည် ြဖစ်ေြကာင်း မူး ေနလို ့ြဖစ်ရေြကာင်းေတွ ထုေချတယ်လို ့လည်း သူ ့သား စိုးသန်း ဆီက သိရတယ်။
ေနာက်ေတာ ့ကိုေအးေသာင် ေထာင် ဆယ်နှစ်ကျသွားတယ်။ ဇာတ်လမ််းက မြပီးေသးဘူးဗျ။
။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
နှစ်ေတွ ဘယ်ေလာက် ြကာသွားခဲ့သလဲ ေတာ ့မသိေတာ့ဘူး။ ခန် ့မှန်းေြခ ရှစ်နှစ်၊ကိုးနှစ် ေလာက် ရှိမယ်ထင်တယ်။ စိုးသန်းေလးက ကျေနာ် အိမ်ေရှ ့မှာ ေရချိုးေနတုန်း ။။ဆရာ။။ ေနာက်တလ ဆို အေဖ လွတ်ေတာ့မယ် တဲ ့။ ေအးကွာ လွတ်လာရင် ေကာင်းတာေပါ့ လို ့ မှတ်ချက်ေပးလိုက်မိတယ်။ဟုတ်တယ် အဲဒီေတာ ့ကျေနာ်က ေကျာင်းဆရာြဖစ်ေနြပီ။
ဒါ ကို ခဏထားပါ။
ေနာက် သိပ်မြကာဘူး ဆယ်ရက်ဝန်းကျင် မှာ စိုးသန်းေရာက်လာြပန်တယ်။ ဆရာ။ အေဖ ေထာင်ထဲမှာ ေသသွားြပီတဲ ့။
ကျေနာ်လည်း ဟ ဘယ်လိုြဖစ်တာလဲ ။ မင်းေြပာေတာ ့ကျန်းကျန်းမာမာဆို ။ ေနာက်တလ ြကာရင် လွတ်ေတာ့မယ်ဆို ဆိုေတာ့။စိုးသန်းက အေဖ ့ကို ေထာင်ထဲက လူမိုက်ေတွက လွတ်ခါနီးမှာ ေစာင်နဲ ့အုပ်ြပီး ဝိုင်းရိုက် ြကတာတဲ ့။ လူရုပ်မေပါ်ေအာင် ရုပ်ပျက်ဆင်းပျက် အရိုက်ခံ ထားရလို ့ ကျေနာ်တို ့မိသားစုေတာင် အေလာင်းကို မြကည့်လိုက်ရဘူး တဲ့။
ေအးဗျာ။ ေတွးလိုက်ရင် မေန ့တေန ့ကလိုပဲ။ ကိုေအးေသာင် ဆက်ဆို ဆိုေနတာ ရှိပါေသးတယ်။ စီးပွားေရးရယ်။ ြကီးပွားေရးရယ်။ သမီးရည်းစား အေရးလည်း ေအာင်ပါေစ။ ြပည်တဝှန်းမှာ လှူဒါန်းမဲ ့သူေတွ။ ေအာင်ပါေစ။မဂင်္ငလာ ရက်ြမတ်လက်ထပ်မဲ့သူေတွ။ ေအာင်ပါေစ။ြမန်ြပည်တိုင်းမှာ ြကံစည်တိုင်း ေအာင် ပါေစတဲ ့ဗျာ။ နားထဲြကားေနတုန်း ပဲ။သူကေတာ့ အရက်ေြကာင့် ဘာတခုမှ ေအာင်မသွားခဲ့ဘူး။
ကဲ အဲဒါ ကျေနာ့် ကိုယ်ေတွ အဇာတသတ် ဇာတ်လမ်း ပါပဲ ဗျာ။
။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
တက်တတ်တဲ ့ေရာဂါက ေဆးဝါးေတွနဲ ့ကုရင် သက်သာေပျာက်ကင်း နိုင်တဲ ့ ေရာဂါပါ ။ အခုက အရက် ဝင်ရှုပ်တာနဲ ့ ပိုရှုပ်ကုန်တယ် ထင်တာပဲ။အမိအဘကို သတ်တဲ့သူဟာ ဒီဘဝမှာ ဘယ်ေလာက်အားထုတ်အားထုတ်။တရားထူး မရနိုင်ဘူးလို ့ဗုဒ္ဓစာေပေတွမှာ ေဖာ်ြပ ထားတယ်။ကျေနာ်လား အဲဒီအချိန်က အရက် ေသာက်တတ်ေနြပီ။ ေကျာင်းဆရာဆိုေတာ ့ခွက်ပုန်းေပါ့။ ဒီလို အသိဉာဏ်ေတွ လည်း မေပါ် ေသးဘူးေလ။
။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
ရဲဘက်စခန်းတွင် ေရဒီယို နားေထာင်ခွင့် ရသူမှာ ထံုးစံအတိုင်း ကိုသက်ခိုင် တေယာက် တည်းပင်။ အကျဉ်းသား ရဲဘက် ေရဒီယို နားေထာင်ခွင် ့မရှိ။ ကိုသက်ခိုင်က ဆိုနီ ေရဒီယို တလံုးနှင် ့အချိန်မှန် အလုပ်ရှုပ်ေနသည်။ စခန်းတာဝန်ခံ ဦးေအးနိုင်က အစ။ ကိုသက်ခိုင် ဘာသတင်းထူးေသး သတုန်း ဗျ။ ခဏခဏ ေမးသံြကားသည်။
တရက် အေဆာင်ေပါ်ကို ေရဒီယို ကိုင်တက်လာေသာ ကိုသက်ခိုင် ြပံူးေစ့ေစ့ ြဖစ်ေနသြဖင် ့ ကျေနာ်က ကိုသက်ခိုင် ဘာေတွ သတင်းထူးလို ့ ြပံုးေနတာလဲ ဗျ။ ဆိုေတာ ့
ေအာ် ။ ြမန်မာြပည်ကို လူ ့အခွင့်အေရး ကိုယ်စားလှယ် မစ္စတာ ပီညဲရိုး လာတယ်တဲ ့။
ပီညဲရိုးလာတာ ရီစရာလား ဗျ။
ဟုတ်တယ်။ လူအခွင့်အေရး အတွက်လာတဲ ့သူက သူ ့အခွင့် အေရးေတာင် မရတာကို သေဘာကျလို ့။
ဘာလဲ ဗျာ။ မရှင်းမရှင်းနဲ ့။
ေအာ်။ ပီညဲရိုးက အင်းစိန်ေထာင်ထဲမှာ ရှိတဲ ့အကျဉ်းသားေတွနဲ ့သီးသန် ့အခန်း တခု ထဲမှာ ေတွ ့တယ်တဲ ့။ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ေြပာရေအာင်ေပါ့ ဗျာ။အဲဒီလို အကျဉ်းသားနဲ ့ေြပာေန တုန်း အခန်းထဲမှာ လျှို ့ဝှက််တတ်ထားတဲ ့ အသံဖမ်း စက်ေတွ ့သတဲ ့။ ပီညဲ ရိုးလည်း ေဒါသ ထွက်။ စားပွဲေတွ ဘာေတွ လက်သီးနဲ ့ထုြပီး ြပန်သွားသတဲ ့။
ေနပါအံုး ကိုသက်ခိုင် ။ ခင်ဗျားက နိုင်ငံေရးေတွ ဘာေတွ စိတ်ဝင်စားသလား ဗျ။
လူေတွ အေြကာင်းမှန်သမျှ ကျေနာ် အကုန်စိတ်ဝင်စားတယ်။
ဒါဆို နိုင်ငံေရးေတွ ဘာေတွလုပ်ဘူးလား။
ကျေနာ်နိုင်ငံေရးဆိုတာကို သီးသန် ့မလုပ်ဘူးပါဘူး။ ဒါေပမဲ ့ ကျေနာ်မှန်တယ် ထင်တဲ ့။ နိုင်ငံအေရးနဲ ့ပါတ်သက်တာေတွ ကျေနာ်ေတာ်ေတာ်များများ လုပ်ဘူးတယ်။
ဒါနဲ ့ခင်ဗျားက စီးပွားေရးသမား ဆို။
စီးပွားေရးလုပ်တဲ ့သူ ေငွရှာေနတဲ့သူ နိုင်ငံအေရးမလုပ်ရဘူးလို ့ ဘယ်ဒဿနိက ဆရာက ေဟာခဲ့လို ့လဲ။
ဒါဆို ရှစ်ဆယ့်ရှစ် အေရးအခင်းတုန်းက ပါခဲ့ေသးတယ် ေပါ့။
ေနအံုးဗျာ။ ခင်ဗျားေြပာမှ စဉ်းစားမိတယ်။ ကျေနာ့်ဘဝထဲကို တိုင်းေရးြပည်ေရးေတွ ဝင် တာ ၁၉၇၄ ခုနှစ်ေလာက်က ဗျ။ မှတ်မှတ် ရ ရ ဗျာ။ ဆင်မလိုက် အလုပ်သမားေတွ အလုပ်သမား အခွင့်အေရး အတွက် ဆန္ဒြပတာကို စစ်တပ်က ေသနတ်နဲ ့ပစ်ြပီး နှိမ်နှင်းခဲ့တုန်း ကေပါ့။
အဲဒီ နှစ်ေတွက အေရးအခင်းေတွ ဆက်တိုက် ြဖစ်ေနတဲ ့အချိန်ဗျ။ ဦးသန် ့အေရးအခင်း ။ ေနာက် မှိုင်းရာြပည့်။
ခင်ဗျား ကအဲဒီ အေရးအခင်းေတွအားလံုးထဲမှာ ပါခဲ့ တာလား။
ြကံုခဲ့ ပံုကို ေြပာမယ်ေလ။ ပါတယ်မပါဘူး ဆိုတာ ခင်ဗျား ဆံုးြဖတ်။ ခင်ဗျား ဗျာ။ ေကျာင်းဆရာ ဘဝေြပာမလို ့ပျိုးေနတုန်း အေရးအခင်းေတွက ဝင်လာြပန်ြပီ။
(ဆက်လက် ေရးသားပါဦးမည်။)
။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။