၁၂။ စာဂျပိုး သက်ခိုင်။ဘဝ ဂျပိုး သက်ခိုင်။
ကျေနာ့်သတင်းကေတာ ့ဗျာ။ စီအန်အန်တို ့။ဘီဘီစီ။ဘီအိုေအ။တို ့က လွှင့်တဲ ့သတင်းထက် ေတာင် ြမန်ေသး။ တရပ်ကွက်လံုး အုတ်ေအာ်ေသာင်းနင်းြဖစ်ကုန်တယ်။ ဒီေကာင်ေပါ့ .. ေလး တန်းပဲရှိေသးတယ်။ ခင်ေအးသန်း ဆိုတဲ ့ကေလးမေလးကို စာေပးလို အရိုက်ခံတဲ့ေကာင် ဆိုြပီး ေကျာင်း မှာပါ အ ြကိမ်ြကိမ် လူဝိုင်းြကည့်၊ ဝိုင်း ဟား ခံရတဲ ့အထိ။
…………………………………….
ေနာက်ေန ့ေကျာင်းဆင်းချိန်ေတွမှာ ကျေနာ် ခင်ေအးသန်းတို ့အိမ်ေရှ ့က ြဖတ်မြပန်ရဲဘူး။ တြခားြပန် စရာလမ်းလည်း မရှိေတာ ့မြပန်လို ့ လည်း မရဘူး။ေြကာက်တာေရာ။ ရှက်တာ ေရာ စိုးရိမ်တာေရာ။ ခံစားမှုမျိုးစံုနဲ ့ဆယ်နှစ်ေကျာ်ေကျာ် ြဖတ်ြဖတ်ြပန်ေနခဲ့ရတယ်။ အဲဒီအိမ်ေရှ ့က ြဖတ်တိုင်း ကျေနာ့်မှာ ဒီေဝဒနာ နဲ ့ချည်းပဲ။
ေအးဗျာ။လူတကာ နဲ ့လက်ရံုးရည် ယှဉ်လိုက်တိုင်း ကျေနာ် အရှံုးဖက်က ချည်းပဲ။ စာေလး တေစာင် အစွမ်းြပချင်လို ့ေရးမိပါတယ်။ စြကာဝဠာ တတိုက်လံုး မီးေလာင်တဲ ့အတိုင်း ပဲ။
ကျေနာ် ့စိတ်ဟာ အဲဒီ အရာေတွကို စက်ဆုတ်လွန်းလို ့ဘယ်လို လွတ်ေြမာက်နိုင်မလဲ ဆို တာ မသိမသာ ရှာေဖွေနခဲ့ြပီ။ ဟုတ်တယ်။ ကျေနာ့်မသိစိတ်က ရှာေဖွ ့ေနခဲ ့တာ။ အခု ကျ ေနာ် ဘာလို ့ေသချာေြပာနိုင်သလဲ ဆိုေတာ ့ကျေနာ့် စိတ်ကို ကျေနာ် ရှာေဖွေတွ ့ရှိခဲ့ြပီ။
…………………………………….
ဒီလိုနဲ ့ကျေနာ် ခုနှစ်တန်း ရှစ်တန်း ေလာက်ကို ေရာက်လာတယ်။
ကျေနာ်အြပင်ထွက် ရမှာ ရှက်လာတယ်။ ဆယ်တစ်လမ်း ထိပ်က စာအုပ်ဆိုင်က ကျေနာ် ့ အမငှားလာတဲ ့ပံုြပင်စာအုပ်ေတွ ဖတ်ဖတ် ေနလိုက်တယ်။ ေနာက်အေမ ေဈးက ဝယ်ဝယ် လာတဲ ့ ေရွှေသွး။ေတဇ။ တို ့ေကျာင်းသား။ ရွှင်ြပံုး ။ မိုးေသာက်ပန်း။ ေရှ ့သို ့။ဘားမား စတား။ြပည်သူ့ဖလင်၊ေတွ အကုန်ဖတ်တယ်။ ေမာင်သတ္တိတို ့၊ ဒီလံုးတို ့လိုလံုးချင်းကာတွန်း ေတွက အစေပါ့။ ေနာက်ပိုင်း ပံုြပင်နဲ ့ကာတွန်းေတွနဲ ့တင် မတင်းတိမ် နိုင် ေတာ့ဘူး။ စာအုပ် ဆိုင်ကို ကိုယ်တိုင်သွား ေမွှတယ်။
ဓူဝံ။ ြကူေမွှး ။လင်းယုန်ေမာင်ေမာင်။ ပါရဂူ၊ တက္ကသိုလ် တင်ထွန်းေအာင်။ အေထာက်ေတာ် လှေအာင်။ ဒဂုန်ေရွှမျှား။ ေရွှဥေဒါင်း။ ေသာ်တာေဆွ။ ြမသန်းတင့်။ ဂျာနယ်ေကျာ် မမေလး။ ခင်နှင်းယု။ နိုင်လင်း။ေအာင်လင်း။ထင်လင်း။ သခင်ြမသန်း။ မင်းေကျာ်။ ေဒါက်တာ ေမာင် ေမာင်ြဖူ ။သိန်းေဖြမင့် ။တက်တိုး။ ေဆွလှိုင်ဦး။ လင်ယုန်သစ်လွင်။ပီမိုးနင်း။ ြမင့်ေကျာ်။ ြမင့်နီ၊ ကရမက်။ ေမာင်သာရ။ ပွင့်လန်း(သတ္တုတွင်း)။လူထု ေဒါ်အမာ။ အို ဗျာ ။ အဲဒီေခတ်က စာေရး ဆရာ ေတွ ရဲ ့ထွက် သမျှ စာအုပ်မှန်သမျှ ကျေနာ်မဖတ် ဘူးတဲ ့ စာအုပ်မရှိ သေလာက် ပဲ။ ဘာတဲ ့ဗျာ။ သံမဏိသူရဲေကာင်း။ သူရဲတစ်ေထာင်။ မရဏ ေမာင်း ေလာ ေအာင်စည်ေလာ။ အရိုင်းစံ ပယ်။ မုန်း၍မဟူ၊ သူလိုလူ၊စိတ္တရ ေလခါ။ အြဖူကို မည်သူ အနက်ဆိုးသ နည်း။ စစ်အတွင်း ခရီးသည် ၊ တရုတ်ြပည်ေပါ်က ြကယ်နီ။ ကမ္ဘာေကျာ် ေလျှာက်လဲ ချက်များ။ ဘဝချင်းမတူ သည့် တရုတ်ြပည်။ ေချေသာ်မေြက။ အချစ်ေနှာင်ထံုး စစ်ေတာင်ကုန်း။ မေချာဆယ်ေယာက် ကိုယ် တေယာက်။ ေလဟုန်စီး၍ ေြမြကီးတုန်။ဂျက်မ၊ နျူရင်ဘတ် စစ်ခံုရံုး မှတ်တမ်း များ။ ေမှာင်လွန်းေသာေန ့ရက်များ။ ေမှာင်လွန်းေသာညများ။ မတ်တပ် ရပ်လို ့လမ်းမှာ ငို။ ကျဉ်တုတ်ခံဝံ့မခံဝံ ့။ အသားနက်မြကီး ေအာင်လံထူ။ လမ်း၌ေတွ ့ ေသာ သစ်တပင်။ မျိုးမမ ပကာသနီ၊ ေလျှာက်ရွတ်ရင် မဆံုးေတာ့ပါဘူး။
ကဲ ထားပါေတာ ့ဒါကျေနာ် လက်တမ်းရွတ်ြပေနတာ ။ စဉ်းစားြပီး ေြပာရင် တညလံုးမိုးလင်း ေြပာနိုင်တယ်။တချို ့စာအုပ်ေတွ ဆို မူရင်းအတိုင်း ရွတ်နိုင်တယ်။ဆိုပါေတာ ့။ ပါရဂူရဲ ့ စိတ္တရေလခါ စာအုပ်ရဲ ့။ စစချင်း အပိုဒ်က ။ နို ့။ မေကာင်းမှု ဆိုတာက ဘယ်ဟာ တုန်း။ ေသတံက က ေမးေလျှာက် လိုက် သည်။ ဆိုတာမျိုး။
…………………………………..
ကျေနာ်ြကွားေနတာ အထင်ြကီးေအာင် ေြပာေနတာ မဟုတ်ပါဘူး။စာအုပ်ဖတ်တာ ေကာင်း တာေပါ့လို ့လွယ်လွယ်ေြပာ ရင်ရပါတယ်။ သို ့ေသာ် ကျေနာ်ဟာ စာအုပ်ေပါင်းများစွာကို ဖတ်ရင်း ကျေနာ့်ဘဝမှာ ေပျာက်ဆံုးေနတဲ ့“အနိုင်“ ဆိုတဲ ့အရာကို မသိစိတ်ကရှာေနခဲ့တာ ဗျ။စာအုပ် မှာ ရှာယံုနဲ ့ေတာ ့ဘယ်လံုေလာက်မလဲ ဗျာ။
……………………………………….
ကျေနာ် စွဲစွဲလမ်းလမ်း ြဖစ်တာတခု က ဇာတ်ပွဲေတွ။ ကျေနာ်တို ့ေခတ်က ကမာရွတ် ချစ်တီး ဘုရား မီးနင်းတဲ ့ကွင်းြကီးထဲမှာ ပွင့်လင်းရာသီ အထူးသြဖင့် ေဆာင်းကာလ ဆိုရင် ပွဲေတွ သွင်းတယ်။ ဇာတ်ရံုနာမည် က နဝရတ် ရံုတဲ့ ။
အဲဒီ ေခတ်က ပွဲရှိတဲ ့ေန ့ေတွဆို ေဒါ့ဂျစ်ကား ေဘးမှာ ဇာတ်ပိုစတာ ြကီးေတွ ကပ်ြပီး ရပ် ကွက်ထဲကို ေလာ်စပီကာနဲ ့ေလျှာက်ေအာ်ြပီး ေြကာ်ြငာတာ ဗျ။ ဘာတဲ ့မှတ်မိေသးတယ်။
“ ဒီေန ့ည နဝရတ် ရံုေတာ် မဂင်္ငလာြကီး မှာြဖင့် ေရွှမန်း ဦးတင်ေမာင်ရဲ ့ ေတာထွက်ခန်း ကို အထူးစီစဉ် တင်ဆက်မှာမို ့ မြကည့်လိုက်ရ မရှိရေအာင် ပွဲ လက်မှတ်၊ ဖျာလက်မှတ် များ ကို အြမန်ဝယ်ယူ ြကဘို ့နဲ ့၊ ရံုဝင်ခ များဟာ ဆိုရင်ြဖင့် အထူးတန်း …. ဘာညာေပါ့ဗျာ။စပီကာနဲ ့ လည်းေအာ် ။ ဇာတ်ပွဲ ေြကာ်ြငာေတွ လည်း ကားေပါ်ကေန ပစ်ချ။ ကျေနာ်တို ့က လည်း လမ်းေဘး ကားေနာက် ကေနလိုက်ြပီး ေြကာ်ြငာ မရရ ေအာင် လိုက်လု။ ေြကာ်ြငာ စာရွက် ရရင် ဗျာ ထီေပါက်တာ ထက်ေတာင် ေပျာ်မိတယ် ထင်ပါ့။
ေရွှမန်းတင်ေမာင်တင် မကဘူး။ စိန်ေအာင်မင်း။ စိန်မာဒင်။ ေနာက်စိန် မဟာ သဘင်။ ေအာင်လံေတာ် ခင်စိန်။ပန်တျာ ြကည်လင်။ဦးေမာင်ေမာင် ဆပ်ကပ်၊ ေရွှမန်း ကံချွန် ဆပ်ကပ် ။ ြမို ့ေတာ် သိန်းေအာင် ဇာတ်။ ေတာ်ေတာ် များများကို မလွတ်တမ်း ြကည့်ခဲ ့ဖူးတယ်။
ရံုဝင်လက်မှတ် လား။ အြမဲတမ်းေတာ ့ဘယ်ဝယ်နိုင်မလဲ ဗျ။ မဝယ်နိုင်ရင် ဇာတ်ရံုထဲက ထွက်လာတဲ ့ အသိကို ေစာင့်တယ်။ ေအးေလ၊ ဇာတ်ပွဲဆိုတာ ေအာ်ပရာနဲ့ ြပဇာတ်ြပီး ရင် လူေတာ်ေတာ်များ အိမ်ြပန်ေလ့ရှိတယ်။ကျေနာ်ကေတာ့ ေနာက်ပိုင်းဇာတ်ထုပ်ဆိုလည်း ြကည့် လိုက်တာပဲ။ အဲ .. ေစာေစာစီးစီး ဝင်နိုင်ရင်ေတာ ့ြပဇာတ်ကိုမှီတာေပါ့ ဗျာ။
………………………………..
အဲဒီ တုန်းက ရံုြပင်ထွက် ရင် ကျေနာ် ့တို ့အရွယ် ကေလးေတွ ရဲ ့လက်ဖျံေပါ်ကို ရာဘာ တံဆိပ် တံုးနဲ့ တံဆိပ် ထုေပးလိုက်တယ်။ အဲဒီ တံဆိပ်တံုးက တေယာက်နဲ ့ တေယာက် ကူးလို ့ရတယ်။ လတ်လတ် ဆတ်ဆတ် ဆို ပို ေကာင်းတယ်။ တခါတေလ ေြခာက်သွားရင် မသိမသာ ေရဆွတ်ြပီး ကပ်ြကတယ် ေအာ် သူ ့ အလှည့်ကိုယ့် အလှည် ့ေပါ့ ဗျာ။ ကိုယ်ကလည်း ကပ်ေပးတဲ့ အခါ ရှိ သူ ့ဆီက ြပန်ကပ်တာ လည်းရှိေပါ့။
တချို ့ဇာတ်ေတွကျေတာ ့ တံဆိပ်တံုး မထုဘူး။ ရံုြပင်ထွက်တဲ ့လက်မှတ် ေပးတယ်။ အဲဒီ အခါမျိုးကျရင် ြပန်ချင်တဲ ့ေကာင် ဆက်မြကည့်ချင်တဲ ့ေကာင်ကို ရှာရတယ်။ တခါတခါ အလကား ရတယ်။တခါ တခါ တဝက်ေြကး။ တဝက်ေြကးေလာက်ေတာ ့ကျေနာ်မှာ ရှိတတ် ပါတယ်။
မရှိတဲ ့အခါလား ။ ခပ်ဆိုးဆိုး ေကာင်ေတွလုပ်သလို ေပါ့ဗျာ။ ရံုေဘးမှာ မေယာင်မလည် လုပ်ြပီး လူလစ်တာနဲ ့ ရံုအမိုးေပါ်ကို ေဘးဖက်တက်ြပီး ရံုထဲ ခုန်ချလိုက်တာေပါ့။ အန္တရယ် ေတာ ့များတယ်။ အြမဲတမ်း လုပ်လို မရဘူး။ ဇာတ်ပွဲက လူသိပ်များေနြပီး ရံုလျှံ ေတာ့မဲ ့ အခါကျမှ ဒီနည်းကို သံုးလို ့ရတာ ။
ဇာတ်ပွဲေတွ ဆပ်ကပ်ေတွ ကို ေဈးသက်သာေအာင် ။ အလကား ြကည့်ရေအာင် လုပ်တဲ ့ နည်းေတွ ကျေနာ် ့မှာ အများြကီး ရှိတယ်။ကျေနာ်က တရက် ၊ နှစ်ရက်လာြကည့်တာ မှ မဟုတ်တာ ေန ့တိုင်းနီးပါး ။ ဝင်လို ့ရတဲ ့အချိန်ြကည့်တယ်။ မေချာင်ရင်ေစာင့်တယ်။ မှီတဲ ့ အခန်း ြကည့်တယ်။ြပီးတဲ ့ အထိြကည့်တယ်။
တခါတေလများ ေနာက်ပိုင်း ဇာတ်က ေမျာြပီး သိမ်းမရလို ့မနက်မိုးလင်း ခုနှစ်နာရီ မတ်တင်း ေလာက်မှ သိြကားမင်း ဇွတ်ဆင်း ြပီး ဇာတ်သိမ်းတာေတွ ေတာင် ြကံု ေသးဗျာ။
………………………………………
ကျေနာ် ့မှာ အကျင့်တခု ရှိတယ်။ ဘယ်အရာကို မဆို ေစ့ေစ့စပ်စပ် သိရေအာင်လုပ်တဲ ့အ ကျင့်။ တခါက ဇာတ်စင် ေပါ်မှာ ကေနတဲ ့ပန်တျာ ြကည်လင်ဟာ ကျေနာ့်မျက်ေစ့ ထဲမှာ ြကည့်လို ့ အရမ်းအဆင် ေြပေနတယ်။ ဒီေလာက် ေချာေမာ လှပေနေအာင် ဘယ်လို များ ဖီး လိမ်းြပင်ဆင် ထားပါလိမ် ့ ဆိုြပီး ဇာတ်စင် ေဘးက ကန် ့လန် ့ကာ ဆွဲတဲ ့ေဒါင့်ကို မေရာက် ေရာက်ေအာင်သွားြပီး မင်းသား ဆင်းအလာကို ေစာင့်ြကည့်တယ်။ မီးေရာင် ေအာက်မှာ မ ဟုတ်ရင် သူလို ကိုယ်လို ပါပဲ ဗျာ။
ေနာက်မင်းသမီး ေတွကို လည်း ဇာတ်ထရံေပါက်က ေချာင်းြကည့်ဘူးတယ်။ ဟိုစိတ်ဒီစိတ်နဲ့ မဟုတ်ရပါဘူးဗျာ၊ နတ်မိမယ် ေတွ လို ြဖစ်ေအာင် ဘယ်လို ြပင်ြကသလဲ သိချင်လို ့ပါ။ ကျေနာ်တေယာက်တည်း ေတာ ့ဘယ် ဟုတ်မလဲ ။တြခား ေကာင်ေတွလည်း ပါတာ ေပါ့။ ြခင်ေထာင်ေတွ ေသတ္တာေတွ ရှုပ်ယှက် ခတ််ေနတဲ ့ြကားထဲမှာ မှန်တင်ခံုေတွ ကိုယ်စီနဲ ့ တို ့ ပတ်ရိုက်ေနတာေတွ ေချွးစီးြပန်ေန တာ ထမီရင်လျားေတွနဲ ့ ဟိုေလျာက်ဒီ ေလျာက်လုပ်ေန တာ ေတွ ြကည့်ြပီး ကျေနာ်လည်း မှတ် ချက်ချမိတယ်။ ဒီလို ဆိုေတာ ့သူတို့လဲလူလို ပါပဲလား ေပါ့ ဗျာ။
………………………………………
ေနာက် ကျေနာ် ြကိုက်တာ ရှိေသးတယ်။ အဲဒါ က မျက်လှည့်ဝိုင်း။ တြခားလူေတွက အေပျာ် တမ်း ခဏ ြကည့်တာ ြဖစ်မယ်။ ကျေနာ်က မျက်လှည့်ဆရာ ရဲ ့ေြပာပံု ဆိုပံု။ လှည့်ပံု ပတ်ပံု ။ ေဆးေရာင်းခါနီး လှိမ့်လံုး ဆင်ပံု။ လူများများ ပိုဝယ်ချင် ေအာင် ဂွင်ဆင်ပံု။ သူ ြပထားတဲ ့ မျက်လှည် ့ကို အဆံုးမသတ်ဘဲ ေဝ့ဝိုက်ြပီး ကျံုးသွင်းေနပံု ေတွကို ေသချာေလ့လာတယ်။ ကျေနာ်ဒါကို သိပ်စိတ်ဝင်စားတယ်။
အေြပာေကာင်းတဲ ့မျက်လှည့်ဆရာေတွကေတာ ့ အများြကီး ြကံုဘူးတယ် ဗျ။ တခါများ မျက်လှည့် ဆရာ တေယာက်က ။။ သူ ့ ေရှ ့က ြကိုးေခွကို မိုးေပါ်ပစ်တင်လိုက်ရင် ြကိုးဖျား ဟာ ဟိုး ေကာင်းကင်ကို တက်သွားြပီး မိုးတိမ် ေတွကို ေကျာ်ေဖာက်သွားမယ်။ အဲဒီ ြကိုး ကိုတွယ်ြပီး သူတက်သွားရင် ေကာင်းကင် ြမို ့ေတာ်ြကီး တခုဆီ ေရာက်သွားမယ်။ သူ ့ ြကိုးမှာ ထံုးထားတဲ ့အထံုးေလးေတွက ကိုင် လိုက်တာနဲ ့ တထစ်ချင်း တက်သွားတာမျိုးတဲ ့။ မယံုြကည်တဲ့သူ အတူလိုက်ပါ လိုတဲ ့သူ ေတွ အဆင်သင့်လုပ်ထားပါတဲ့။
ေနာက် အဲဒီ ခရီးကို မသွားခင် အခု ြကည့်ေနတဲ ့ ေရွှပွဲလာ ပရိသတ်ြကီးကို ကယ်တင်ဘို ့ သူ ့ မှာ အဓိဌာန်ထားတာ ရှိလို ့ခဏေနပါ အံုးတဲ ့။ ဒါေလးြပီး ရင်ေတာ ့သူ လည်းေကာင်းကင်ခရီး ကို သွားေတာ့မှာ ပါတဲ ့။ကျေနာ်လည်း ကေလးဆိုေတာ ့ ေကာင်းကင် ြမို ့ေတာ်ဆိုတာြကီးကို လိုက်ြကည့်အံုးမှ ဆိုြပီး ေစာင့်တာေပါ့။
………………………………
ေနာက်ေတာ့ သူက အဲဒီေကာင်းကင်တက်မဲ ့ြကိုးကိစ္စကို ရပ်ြပီး လင်းကွင်းတီး ေနတဲ ့သူ ့ တ ပည့်တေယာက်ကို အကျီချွတ်ခိုင်းတယ်။ ေနာက် ထန်းေခါက် ဖာ ထဲကေြမွခပ်ြကီး ြကီး တေကာင်ကို ေသတ္တာ တခုထဲ ေြပာင်းထည့်တယ်။ ဖာက လူတကိုယ်စာ ဝင်ဆန် ့ရံု သာသာ ရှိတယ်။ အဲဒီ ထန်းေခါက်ဖာ ထဲ သူ ့တပည့်ကို ဝင်ခိုင်းတယ်။ ဖာက သိပ်မြကီးေတာ ့အဲဒီလူ ဝင်လိုက်တာ ခပ်ကျပ်ကျပ် ဗျ။
ေနာက်သူ က ကျေနာ့်တပည့် ဟာ ဒီဖာထဲမှာ မရှိေတာ့ဘူးလား ရှိေနလား ေခါ်ြပပါ ့မယ် ဆို ြပီး ၊။ ငါ့တပည့်ေရ မင်းဖာထဲမှာ ရှိေနေသးလား ဆိုတာ ပရိသတ်ြကီးကို ြပလိုက်ပါကွ သိေအာင် ။။။ဆို ေတာ ့ အထဲက တပည့် က ဖာကိုလှုပ်ြပတယ် ဗျာ။
ခင်ဗျားလည်း ြကံုဘူးချင် ြကံုဘူးမှာ ပါ။ ကျေနာ် ေြပာချင်တာက မျက်လှည့် ဆရာ ရဲ ့ ရိုက်ချက်ေတွကို ေြပာချင်တာ။ ေနာက်ေတာ ့အဲဒီဖာကို အသင့်ပါလာတဲ ့လှံတိုေတွ ဓားရှည်ေတွနဲ ့ ေနရာအနှံ ့ထိုးေတာ ့တာပဲ ဗျာ။ ပရိသတ်က အသက်ေတာင် မရှူရဲေတာ့ ဘူး။ အားလံုးေပါင်း ဓားနဲ ့လှံတို ဆယ့်ငါးေချာင်းေလာက် ရှိမယ်။
…………………………………..
ေနာက်သူက ဒီလို သူ ့တပည့်ကို ေအာ်ေခါ်ြပန်ေရာ။ ဓားချက်ေပါင်းများစွာ ထိုးထားတဲ ့ဖာ ြကီးက လှုပ်လာြပန်ေရာ။ သံုးေလးခွန်း ေခါ်ြပီးတဲ့ ေနာက်မှာ ေတာ ့သူ ့တပည့်ဟာ ဓားြပီး လှံြပီးေနတာတဲ ့။ ဓားနဲ ့ထိုးရင် ဓားကျိုးသတဲ ့။ လှံနဲ ့ထိုးရင် လှံေခွသတဲ ့။
ေနာက်သူက ဒီလို ဓားလှံြပီးဘို ့သူ ့ဆရာ ရေသ့က အဓိဌန်နဲ ့ေန ့နံေသချာေရွးြပီး ထုထား တဲ ့ ရှင်သီဝလိ ရုပ်ကေလးေတွ သူ ့မှာပါလာတယ် တဲ ့။အခု သူ ့တပည့်ဟာ အဲဒီ ရှင်သီဝလိ ရုပ်ကေလးေတွကို ညာဖက် ပါးေစာင်မှာငံုထားသတဲ့။ ပရိသတ်ြကီးမှာ ဒီ ရှင်သီဝလိ ရုပ် ေတွကို အလကား ရဘို ့ ကံဇာတာ ပါလာသတဲ ့ဗျာ။ အေြကာင်းမတိုက်ဆိုင်လို ့ကေတာ ့ အနှစ်တရာ ေစာင့်လည်း မရနိုင်ဘူး တဲ ့။အရုပ်ကေလးေတွက အိမ်ေတွရဲ ့ဘုရားပလ္လင် ေအာက်မှာ စီထည့်ထားတတ်တဲ ့ြခေသင်္ငရုပ်ကေလးေတွ အရွယ် တကယ့်ေသးေသးေလးေတွ ဗျ။
သူကေြပာေသးတယ်။ ခင်ဗျားတို ့က ။။။။ မင်းပစ္စည်း အတွက် တို ့က ဘယ်ေလာက်ေပး ရမလဲ လို ့ ေမးြကမယ်။ ငါးြပားေစ့ကို လွှနဲ ့တိုက် ကျလာတဲ ့အမှုန် ့ေတာင် ေပးဘို ့ မလိုဘူး။။။တဲ ့ဗျာ။ ေြပာ လည်းေြပာ ေလျာက်လည်း ေဝေပါ့ ဗျာ။
………………………………….
လူကုန် သေလာက် ရှိေအာင် ေလျာက်ေဝေတာ ့ကျေနာ်လည်းလိုချင်တာေပါ့။ ဒါေပမဲ ့ ကျေနာ် ကေလး ဆိုေတာ ့သူက မေပးဘူး ။ ဒီေတာ ့မရဘူးေပါ့။ ေအးဗျာ မရတာလည်း ခပ်ေကာင်းေကာင်း ဗျ။ ဘာလို ့လဲ ဟုတ်လား။
ေဝလည်းြပီးေရာ ။ ရှင်သီဝလိ ရုပ်ကေလးေတွကို ထားချင်သလို ထားလို ့ကေတာ့ ကုန်း သွား ရင်ကုန်းေဘး။ ေရသွားေရေဘး။ ြခင်ေထာင်ထဲ ထိုင်ေနရင်ေတာင် ေြမွေပွးကိုက် မ တဲ ့ ဗျား။ ဟာ ပရိသတ်လည်း ရှင်သီဝလိ ရုပ်ကေလးေတွ ကိုယ်စီနဲ ့ ဘာလုပ်ရမှန်း မသိေအာင် ငိုင်ကုန် တာ ေပါ့။ အလကား ဆို လို ့ယူမိတာေတာ ့ငါးပါးေမှာက်ြပီ ဆိုတဲ ့မျက်နှာေပးေတွ နဲ ့ ေပါ ့။
မျက်လှည့်ဆရာက ဆက်ေြပာတယ်။ မပူြကပါနဲ ့တဲ ့။ သူ ့မှာပါလာတဲ ့ပန်းေပါင်း တစ်ေထာင် နဲ ့ေဖာ်စပ်ထားတဲ ့ေရေမွှးပုလင်း ေလးေတွပါသတဲ ့။တကမ္ဘာလံုးမှာ ရှိသမျှ ေရေမွှးေတွက အယ်လကိုေဟာ ပါသတဲ့။ ဒီေတာ့ တြခားေရေမွှးပုလင်းထဲ ထည့်လို ့ကေတာ ့ကျိန်စာအမိ ပဲတဲ့။ အဲဒီေရေမွှး ပုလင်းေလးေတွထဲမှာ ထည့်် ြပီး ကိုးကွယ်မှ မူလထက် ဆယ်ဆေလာက် အစွမ်းထက်သတဲ့။ ေနာက်အဲဒီ ေရေမွှးပုလင်း အတွက်လည်း ေငွတြပားမှ ေပးစရာမလိုဘူး တဲ ့။ လူေတွရဲ ့မျက်နှာေတွ လည်း ဒီေတာ့မှာ ြပန်ရွှင်လာြကတယ်။
။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
ေနာက်သူက သူ ့မှာ ေရေမွှးပုလင်းက အများြကီး မပါဘူးတဲ့ ။ေဝထားတဲ ့အရုပ်နဲ ့ဆို ေလာက်ငှ မှာ မဟုတ်ဘူးတဲ ့။ လူေတွ စိတ်ရှုပ်သွားြပန်ေရာ ေပါ့ဗျာ။
ဒီေတာ ့သူက ဒီလို လုပ်ပါ ဗျာတဲ ့။ အခု သူ ့မှာပါလာတဲ ့ ေြမွေတွ ကို အစာ ေကျွးဘို ့ ေြမွ စာဘိုး လှူနိုင်တဲ ့သူကို ေတာ ့ေရေမွှးပုလင်း ကို လက်ေဆာင် အြဖစ်ေပးပါမယ် တဲ ့ဗျာ။
ေအးေပါ့ ဗျာ။ လူေတွက မရရင်ေတာ ့ဒုက္ခပဲလို ့ေတွးတယ် ထင်ပါ့။ သူ ့စကားထဲမှာ ပါေသး တယ်ေလ။ သူ ့ဆရာ ရေသ ့အဓိဌာန်နဲ ့လုပ်ထားတာမို ့သဒ္ဓါတရား မရှိသူ ကိုင်မိရင် ကျိန်စာ သင့်မယ် လည်းဆိုတယ်။ ဒီေတာ ့ဘယ်သူမှ ြပန်မေပးရဲ ေတာ ့ဘူးေပါ ့ဗျာ။
တိုတိုေြပာြကပါစို ့ဗျာ။ အလုအယက်ဝယ်လိုက်ြက တာ မျက်လှည့်ဆရာလည်း အိတ်ေဖာင်း သွားေရာဆို ပါေတာ ့။ ဖာထဲက လူလား။ တနာရီေလာက်အြကာ ေဆးလည်းေရာင်းြပီး ဓား ေတွ လှံေတွ တေချာင်းချင်း ချွတ်လိုက်ေတာ ့အေကာင်းပကတိ ြပန်ထွက်လာတာေပါ့။
မိုးေပါ်တက်မဲ ့ြကိုးေခွလား ။ ဒီြကိုး မိုးေပါ်တက်ဘို ့အနှစ်ငါးဆယ်ေလာက်မှ တခါ နက္ခတ် ြကံုတာတဲ ့။ဝိုင်းစ တုန်းက ြကံုေနတဲ ့နက္ခတ်ဟာ အခု ဝိုင်းထဲက မသမာတဲ့ လူတေယာက် ေြကာင့် စည်းေပါက်သွားလို ့တဲ ့။ လူေတွကလည်း ဖာထဲက လူြပန်ထွက်လာတာ ကို အံ့ဩ တြကီး ြဖစ်ေနေတာ ့ြကိုးကိစ္စကို စိတ်မဝင်စားေတာ ့ဘူးထင်ပါ့။ နှစ်နာရီနီးပါး ဆိုေတာ ့ လည်း ေညာင်းညာေနေလာက်ြပီေလ။
…………………………………….
အဲဒီလို အလားတူမျက်လှည့်ဝိုင်း ေပါင်းများစွာကို ြကည့်ခဲ့တယ်။ သရက်ေစ့ကို ေြမြကီး ထဲ ြမုတ်ြပီး တေထာင်ေလာက် သရက်ပင် တနာရီေလာက်အတွင်း ထွက်လာတာ။တိုင်ကီထဲ ကိုလူထည် ့၊ ေရနံဆီ ေလာင်းြပီး မီးရှိုတာ။ေသတ္တာပံုးေသးေသး ေလးထဲက ဘဲေလးေတွ ြကက်ေလးေတွ ထွက်လာတာ။ အစံုပါပဲ ဗျာ။
အြကိမ်ေပါင်းများလာေတာ ့ကျေနာ်လည်း ဒါေတွ ဘယ်လို လိမ်တယ်။ လှိမ့်တယ်ဆိုတာ အကုန်သိလာတယ်။ အခုေတာင် ဖာတခုထဲ ထည့်ြပီး လှံေတွ ဓားေတွနဲ ့ကျေနာ်ထိုးြပနိုင် တယ်။ အထဲက သူက သာ ကျေနာ့်စကားနားေထာင်။ မခက်ပါဘူး ဗျာ။ ဖာက ဘယ် ေလာက်ြကပ်ြကပ် ဓားတေချာင်းလှံတေချာင်း ထိုးနိုင်တဲ ့လွတ်ကွက်ေတွ အများြကီး ။ ေပါင်ြကား ဂျိုင်းြကား နံေဘးေစာင်း ။ကျေနာ်စိတ်ထင် အေချာင်းငါးဆယ်ထိုးေတာင် မထိနိုင် ဘူး။ ေနာက်အထဲက ေမာင်က ဓားချက်လွတ်တယ် မလွတ်ဘူး ဆိုတာ ဓားဖျားကို ကိုင်ြပီး အချက်ေပး ရတယ်။ ဒါကေတာ ့ပညာပဲ။ အချက်ေပးတာနဲ ့အားစိုက်ထိုးလိုက်ေပေတာ ့။
ေသချာဘာလို ့သိလဲ ဟုတ်လား ။ အဲဒီဓားထိုးခံတဲ့ေကာင်ေလးက ကျေနာ်နဲ ့မတိမ်းမယိမ်း ။ ေနာက်ေတာ ့သိရိြမိုင်မှာ သူတို ့ေနတာမို ့ကျေနာ်နဲ ့သူငယ်ချင်း ြဖစ်သွားလို ့အကုန်သိတာ ေပါ့။
သိရံုတင် ဘယ်ကမလဲ အေမအညာက တက်လာတုန်းက ယူလာတဲ ့အိမ်က ထန်းေခါက်ဖာ ြကီးနဲ ့ကျေနာ်ကိုယ်တိုင် စမ်းတာေပါ့။မျက်လှည့်ဝိုင်းမှာ လိုေတာ ့ဘယ်စွတ်ထိုး မလဲ ။ သူက အထဲကေန ဘယ်ေနရာကို စထိုး ။ေနာက်ဒုတိယ တတိယ အချက်ေတွ ဘယ်ေနရာထိုး ေပါ့။ ဖာကို ဟြပီးထိုးြကည့်တာ ေပါ့။
………………………….
ရုပ်ပံု ။ ။ ဂူဂဲလ်
ေအးဗျာ။လူတကာ နဲ ့လက်ရံုးရည် ယှဉ်လိုက်တိုင်း ကျေနာ် အရှံုးဖက်က ချည်းပဲ။ စာေလး တေစာင် အစွမ်းြပချင်လို ့ေရးမိပါတယ်။ စြကာဝဠာ တတိုက်လံုး မီးေလာင်တဲ ့အတိုင်း ပဲ။
ကျေနာ် ့စိတ်ဟာ အဲဒီ အရာေတွကို စက်ဆုတ်လွန်းလို ့ဘယ်လို လွတ်ေြမာက်နိုင်မလဲ ဆို တာ မသိမသာ ရှာေဖွေနခဲ့ြပီ။ ဟုတ်တယ်။ ကျေနာ့်မသိစိတ်က ရှာေဖွ ့ေနခဲ ့တာ။ အခု ကျ ေနာ် ဘာလို ့ေသချာေြပာနိုင်သလဲ ဆိုေတာ ့ကျေနာ့် စိတ်ကို ကျေနာ် ရှာေဖွေတွ ့ရှိခဲ့ြပီ။
…………………………………….
ဒီလိုနဲ ့ကျေနာ် ခုနှစ်တန်း ရှစ်တန်း ေလာက်ကို ေရာက်လာတယ်။
ကျေနာ်အြပင်ထွက် ရမှာ ရှက်လာတယ်။ ဆယ်တစ်လမ်း ထိပ်က စာအုပ်ဆိုင်က ကျေနာ် ့ အမငှားလာတဲ ့ပံုြပင်စာအုပ်ေတွ ဖတ်ဖတ် ေနလိုက်တယ်။ ေနာက်အေမ ေဈးက ဝယ်ဝယ် လာတဲ ့ ေရွှေသွး။ေတဇ။ တို ့ေကျာင်းသား။ ရွှင်ြပံုး ။ မိုးေသာက်ပန်း။ ေရှ ့သို ့။ဘားမား စတား။ြပည်သူ့ဖလင်၊ေတွ အကုန်ဖတ်တယ်။ ေမာင်သတ္တိတို ့၊ ဒီလံုးတို ့လိုလံုးချင်းကာတွန်း ေတွက အစေပါ့။ ေနာက်ပိုင်း ပံုြပင်နဲ ့ကာတွန်းေတွနဲ ့တင် မတင်းတိမ် နိုင် ေတာ့ဘူး။ စာအုပ် ဆိုင်ကို ကိုယ်တိုင်သွား ေမွှတယ်။
ဓူဝံ။ ြကူေမွှး ။လင်းယုန်ေမာင်ေမာင်။ ပါရဂူ၊ တက္ကသိုလ် တင်ထွန်းေအာင်။ အေထာက်ေတာ် လှေအာင်။ ဒဂုန်ေရွှမျှား။ ေရွှဥေဒါင်း။ ေသာ်တာေဆွ။ ြမသန်းတင့်။ ဂျာနယ်ေကျာ် မမေလး။ ခင်နှင်းယု။ နိုင်လင်း။ေအာင်လင်း။ထင်လင်း။ သခင်ြမသန်း။ မင်းေကျာ်။ ေဒါက်တာ ေမာင် ေမာင်ြဖူ ။သိန်းေဖြမင့် ။တက်တိုး။ ေဆွလှိုင်ဦး။ လင်ယုန်သစ်လွင်။ပီမိုးနင်း။ ြမင့်ေကျာ်။ ြမင့်နီ၊ ကရမက်။ ေမာင်သာရ။ ပွင့်လန်း(သတ္တုတွင်း)။လူထု ေဒါ်အမာ။ အို ဗျာ ။ အဲဒီေခတ်က စာေရး ဆရာ ေတွ ရဲ ့ထွက် သမျှ စာအုပ်မှန်သမျှ ကျေနာ်မဖတ် ဘူးတဲ ့ စာအုပ်မရှိ သေလာက် ပဲ။ ဘာတဲ ့ဗျာ။ သံမဏိသူရဲေကာင်း။ သူရဲတစ်ေထာင်။ မရဏ ေမာင်း ေလာ ေအာင်စည်ေလာ။ အရိုင်းစံ ပယ်။ မုန်း၍မဟူ၊ သူလိုလူ၊စိတ္တရ ေလခါ။ အြဖူကို မည်သူ အနက်ဆိုးသ နည်း။ စစ်အတွင်း ခရီးသည် ၊ တရုတ်ြပည်ေပါ်က ြကယ်နီ။ ကမ္ဘာေကျာ် ေလျှာက်လဲ ချက်များ။ ဘဝချင်းမတူ သည့် တရုတ်ြပည်။ ေချေသာ်မေြက။ အချစ်ေနှာင်ထံုး စစ်ေတာင်ကုန်း။ မေချာဆယ်ေယာက် ကိုယ် တေယာက်။ ေလဟုန်စီး၍ ေြမြကီးတုန်။ဂျက်မ၊ နျူရင်ဘတ် စစ်ခံုရံုး မှတ်တမ်း များ။ ေမှာင်လွန်းေသာေန ့ရက်များ။ ေမှာင်လွန်းေသာညများ။ မတ်တပ် ရပ်လို ့လမ်းမှာ ငို။ ကျဉ်တုတ်ခံဝံ့မခံဝံ ့။ အသားနက်မြကီး ေအာင်လံထူ။ လမ်း၌ေတွ ့ ေသာ သစ်တပင်။ မျိုးမမ ပကာသနီ၊ ေလျှာက်ရွတ်ရင် မဆံုးေတာ့ပါဘူး။
ကဲ ထားပါေတာ ့ဒါကျေနာ် လက်တမ်းရွတ်ြပေနတာ ။ စဉ်းစားြပီး ေြပာရင် တညလံုးမိုးလင်း ေြပာနိုင်တယ်။တချို ့စာအုပ်ေတွ ဆို မူရင်းအတိုင်း ရွတ်နိုင်တယ်။ဆိုပါေတာ ့။ ပါရဂူရဲ ့ စိတ္တရေလခါ စာအုပ်ရဲ ့။ စစချင်း အပိုဒ်က ။ နို ့။ မေကာင်းမှု ဆိုတာက ဘယ်ဟာ တုန်း။ ေသတံက က ေမးေလျှာက် လိုက် သည်။ ဆိုတာမျိုး။
…………………………………..
ကျေနာ်ြကွားေနတာ အထင်ြကီးေအာင် ေြပာေနတာ မဟုတ်ပါဘူး။စာအုပ်ဖတ်တာ ေကာင်း တာေပါ့လို ့လွယ်လွယ်ေြပာ ရင်ရပါတယ်။ သို ့ေသာ် ကျေနာ်ဟာ စာအုပ်ေပါင်းများစွာကို ဖတ်ရင်း ကျေနာ့်ဘဝမှာ ေပျာက်ဆံုးေနတဲ ့“အနိုင်“ ဆိုတဲ ့အရာကို မသိစိတ်ကရှာေနခဲ့တာ ဗျ။စာအုပ် မှာ ရှာယံုနဲ ့ေတာ ့ဘယ်လံုေလာက်မလဲ ဗျာ။
……………………………………….
ကျေနာ် စွဲစွဲလမ်းလမ်း ြဖစ်တာတခု က ဇာတ်ပွဲေတွ။ ကျေနာ်တို ့ေခတ်က ကမာရွတ် ချစ်တီး ဘုရား မီးနင်းတဲ ့ကွင်းြကီးထဲမှာ ပွင့်လင်းရာသီ အထူးသြဖင့် ေဆာင်းကာလ ဆိုရင် ပွဲေတွ သွင်းတယ်။ ဇာတ်ရံုနာမည် က နဝရတ် ရံုတဲ့ ။
အဲဒီ ေခတ်က ပွဲရှိတဲ ့ေန ့ေတွဆို ေဒါ့ဂျစ်ကား ေဘးမှာ ဇာတ်ပိုစတာ ြကီးေတွ ကပ်ြပီး ရပ် ကွက်ထဲကို ေလာ်စပီကာနဲ ့ေလျှာက်ေအာ်ြပီး ေြကာ်ြငာတာ ဗျ။ ဘာတဲ ့မှတ်မိေသးတယ်။
“ ဒီေန ့ည နဝရတ် ရံုေတာ် မဂင်္ငလာြကီး မှာြဖင့် ေရွှမန်း ဦးတင်ေမာင်ရဲ ့ ေတာထွက်ခန်း ကို အထူးစီစဉ် တင်ဆက်မှာမို ့ မြကည့်လိုက်ရ မရှိရေအာင် ပွဲ လက်မှတ်၊ ဖျာလက်မှတ် များ ကို အြမန်ဝယ်ယူ ြကဘို ့နဲ ့၊ ရံုဝင်ခ များဟာ ဆိုရင်ြဖင့် အထူးတန်း …. ဘာညာေပါ့ဗျာ။စပီကာနဲ ့ လည်းေအာ် ။ ဇာတ်ပွဲ ေြကာ်ြငာေတွ လည်း ကားေပါ်ကေန ပစ်ချ။ ကျေနာ်တို ့က လည်း လမ်းေဘး ကားေနာက် ကေနလိုက်ြပီး ေြကာ်ြငာ မရရ ေအာင် လိုက်လု။ ေြကာ်ြငာ စာရွက် ရရင် ဗျာ ထီေပါက်တာ ထက်ေတာင် ေပျာ်မိတယ် ထင်ပါ့။
ေရွှမန်းတင်ေမာင်တင် မကဘူး။ စိန်ေအာင်မင်း။ စိန်မာဒင်။ ေနာက်စိန် မဟာ သဘင်။ ေအာင်လံေတာ် ခင်စိန်။ပန်တျာ ြကည်လင်။ဦးေမာင်ေမာင် ဆပ်ကပ်၊ ေရွှမန်း ကံချွန် ဆပ်ကပ် ။ ြမို ့ေတာ် သိန်းေအာင် ဇာတ်။ ေတာ်ေတာ် များများကို မလွတ်တမ်း ြကည့်ခဲ ့ဖူးတယ်။
ရံုဝင်လက်မှတ် လား။ အြမဲတမ်းေတာ ့ဘယ်ဝယ်နိုင်မလဲ ဗျ။ မဝယ်နိုင်ရင် ဇာတ်ရံုထဲက ထွက်လာတဲ ့ အသိကို ေစာင့်တယ်။ ေအးေလ၊ ဇာတ်ပွဲဆိုတာ ေအာ်ပရာနဲ့ ြပဇာတ်ြပီး ရင် လူေတာ်ေတာ်များ အိမ်ြပန်ေလ့ရှိတယ်။ကျေနာ်ကေတာ့ ေနာက်ပိုင်းဇာတ်ထုပ်ဆိုလည်း ြကည့် လိုက်တာပဲ။ အဲ .. ေစာေစာစီးစီး ဝင်နိုင်ရင်ေတာ ့ြပဇာတ်ကိုမှီတာေပါ့ ဗျာ။
………………………………..
အဲဒီ တုန်းက ရံုြပင်ထွက် ရင် ကျေနာ် ့တို ့အရွယ် ကေလးေတွ ရဲ ့လက်ဖျံေပါ်ကို ရာဘာ တံဆိပ် တံုးနဲ့ တံဆိပ် ထုေပးလိုက်တယ်။ အဲဒီ တံဆိပ်တံုးက တေယာက်နဲ ့ တေယာက် ကူးလို ့ရတယ်။ လတ်လတ် ဆတ်ဆတ် ဆို ပို ေကာင်းတယ်။ တခါတေလ ေြခာက်သွားရင် မသိမသာ ေရဆွတ်ြပီး ကပ်ြကတယ် ေအာ် သူ ့ အလှည့်ကိုယ့် အလှည် ့ေပါ့ ဗျာ။ ကိုယ်ကလည်း ကပ်ေပးတဲ့ အခါ ရှိ သူ ့ဆီက ြပန်ကပ်တာ လည်းရှိေပါ့။
တချို ့ဇာတ်ေတွကျေတာ ့ တံဆိပ်တံုး မထုဘူး။ ရံုြပင်ထွက်တဲ ့လက်မှတ် ေပးတယ်။ အဲဒီ အခါမျိုးကျရင် ြပန်ချင်တဲ ့ေကာင် ဆက်မြကည့်ချင်တဲ ့ေကာင်ကို ရှာရတယ်။ တခါတခါ အလကား ရတယ်။တခါ တခါ တဝက်ေြကး။ တဝက်ေြကးေလာက်ေတာ ့ကျေနာ်မှာ ရှိတတ် ပါတယ်။
မရှိတဲ ့အခါလား ။ ခပ်ဆိုးဆိုး ေကာင်ေတွလုပ်သလို ေပါ့ဗျာ။ ရံုေဘးမှာ မေယာင်မလည် လုပ်ြပီး လူလစ်တာနဲ ့ ရံုအမိုးေပါ်ကို ေဘးဖက်တက်ြပီး ရံုထဲ ခုန်ချလိုက်တာေပါ့။ အန္တရယ် ေတာ ့များတယ်။ အြမဲတမ်း လုပ်လို မရဘူး။ ဇာတ်ပွဲက လူသိပ်များေနြပီး ရံုလျှံ ေတာ့မဲ ့ အခါကျမှ ဒီနည်းကို သံုးလို ့ရတာ ။
ဇာတ်ပွဲေတွ ဆပ်ကပ်ေတွ ကို ေဈးသက်သာေအာင် ။ အလကား ြကည့်ရေအာင် လုပ်တဲ ့ နည်းေတွ ကျေနာ် ့မှာ အများြကီး ရှိတယ်။ကျေနာ်က တရက် ၊ နှစ်ရက်လာြကည့်တာ မှ မဟုတ်တာ ေန ့တိုင်းနီးပါး ။ ဝင်လို ့ရတဲ ့အချိန်ြကည့်တယ်။ မေချာင်ရင်ေစာင့်တယ်။ မှီတဲ ့ အခန်း ြကည့်တယ်။ြပီးတဲ ့ အထိြကည့်တယ်။
တခါတေလများ ေနာက်ပိုင်း ဇာတ်က ေမျာြပီး သိမ်းမရလို ့မနက်မိုးလင်း ခုနှစ်နာရီ မတ်တင်း ေလာက်မှ သိြကားမင်း ဇွတ်ဆင်း ြပီး ဇာတ်သိမ်းတာေတွ ေတာင် ြကံု ေသးဗျာ။
………………………………………
ကျေနာ် ့မှာ အကျင့်တခု ရှိတယ်။ ဘယ်အရာကို မဆို ေစ့ေစ့စပ်စပ် သိရေအာင်လုပ်တဲ ့အ ကျင့်။ တခါက ဇာတ်စင် ေပါ်မှာ ကေနတဲ ့ပန်တျာ ြကည်လင်ဟာ ကျေနာ့်မျက်ေစ့ ထဲမှာ ြကည့်လို ့ အရမ်းအဆင် ေြပေနတယ်။ ဒီေလာက် ေချာေမာ လှပေနေအာင် ဘယ်လို များ ဖီး လိမ်းြပင်ဆင် ထားပါလိမ် ့ ဆိုြပီး ဇာတ်စင် ေဘးက ကန် ့လန် ့ကာ ဆွဲတဲ ့ေဒါင့်ကို မေရာက် ေရာက်ေအာင်သွားြပီး မင်းသား ဆင်းအလာကို ေစာင့်ြကည့်တယ်။ မီးေရာင် ေအာက်မှာ မ ဟုတ်ရင် သူလို ကိုယ်လို ပါပဲ ဗျာ။
ေနာက်မင်းသမီး ေတွကို လည်း ဇာတ်ထရံေပါက်က ေချာင်းြကည့်ဘူးတယ်။ ဟိုစိတ်ဒီစိတ်နဲ့ မဟုတ်ရပါဘူးဗျာ၊ နတ်မိမယ် ေတွ လို ြဖစ်ေအာင် ဘယ်လို ြပင်ြကသလဲ သိချင်လို ့ပါ။ ကျေနာ်တေယာက်တည်း ေတာ ့ဘယ် ဟုတ်မလဲ ။တြခား ေကာင်ေတွလည်း ပါတာ ေပါ့။ ြခင်ေထာင်ေတွ ေသတ္တာေတွ ရှုပ်ယှက် ခတ််ေနတဲ ့ြကားထဲမှာ မှန်တင်ခံုေတွ ကိုယ်စီနဲ ့ တို ့ ပတ်ရိုက်ေနတာေတွ ေချွးစီးြပန်ေန တာ ထမီရင်လျားေတွနဲ ့ ဟိုေလျာက်ဒီ ေလျာက်လုပ်ေန တာ ေတွ ြကည့်ြပီး ကျေနာ်လည်း မှတ် ချက်ချမိတယ်။ ဒီလို ဆိုေတာ ့သူတို့လဲလူလို ပါပဲလား ေပါ့ ဗျာ။
………………………………………
ေနာက် ကျေနာ် ြကိုက်တာ ရှိေသးတယ်။ အဲဒါ က မျက်လှည့်ဝိုင်း။ တြခားလူေတွက အေပျာ် တမ်း ခဏ ြကည့်တာ ြဖစ်မယ်။ ကျေနာ်က မျက်လှည့်ဆရာ ရဲ ့ေြပာပံု ဆိုပံု။ လှည့်ပံု ပတ်ပံု ။ ေဆးေရာင်းခါနီး လှိမ့်လံုး ဆင်ပံု။ လူများများ ပိုဝယ်ချင် ေအာင် ဂွင်ဆင်ပံု။ သူ ြပထားတဲ ့ မျက်လှည် ့ကို အဆံုးမသတ်ဘဲ ေဝ့ဝိုက်ြပီး ကျံုးသွင်းေနပံု ေတွကို ေသချာေလ့လာတယ်။ ကျေနာ်ဒါကို သိပ်စိတ်ဝင်စားတယ်။
အေြပာေကာင်းတဲ ့မျက်လှည့်ဆရာေတွကေတာ ့ အများြကီး ြကံုဘူးတယ် ဗျ။ တခါများ မျက်လှည့် ဆရာ တေယာက်က ။။ သူ ့ ေရှ ့က ြကိုးေခွကို မိုးေပါ်ပစ်တင်လိုက်ရင် ြကိုးဖျား ဟာ ဟိုး ေကာင်းကင်ကို တက်သွားြပီး မိုးတိမ် ေတွကို ေကျာ်ေဖာက်သွားမယ်။ အဲဒီ ြကိုး ကိုတွယ်ြပီး သူတက်သွားရင် ေကာင်းကင် ြမို ့ေတာ်ြကီး တခုဆီ ေရာက်သွားမယ်။ သူ ့ ြကိုးမှာ ထံုးထားတဲ ့အထံုးေလးေတွက ကိုင် လိုက်တာနဲ ့ တထစ်ချင်း တက်သွားတာမျိုးတဲ ့။ မယံုြကည်တဲ့သူ အတူလိုက်ပါ လိုတဲ ့သူ ေတွ အဆင်သင့်လုပ်ထားပါတဲ့။
ေနာက် အဲဒီ ခရီးကို မသွားခင် အခု ြကည့်ေနတဲ ့ ေရွှပွဲလာ ပရိသတ်ြကီးကို ကယ်တင်ဘို ့ သူ ့ မှာ အဓိဌာန်ထားတာ ရှိလို ့ခဏေနပါ အံုးတဲ ့။ ဒါေလးြပီး ရင်ေတာ ့သူ လည်းေကာင်းကင်ခရီး ကို သွားေတာ့မှာ ပါတဲ ့။ကျေနာ်လည်း ကေလးဆိုေတာ ့ ေကာင်းကင် ြမို ့ေတာ်ဆိုတာြကီးကို လိုက်ြကည့်အံုးမှ ဆိုြပီး ေစာင့်တာေပါ့။
………………………………
ေနာက်ေတာ့ သူက အဲဒီေကာင်းကင်တက်မဲ ့ြကိုးကိစ္စကို ရပ်ြပီး လင်းကွင်းတီး ေနတဲ ့သူ ့ တ ပည့်တေယာက်ကို အကျီချွတ်ခိုင်းတယ်။ ေနာက် ထန်းေခါက် ဖာ ထဲကေြမွခပ်ြကီး ြကီး တေကာင်ကို ေသတ္တာ တခုထဲ ေြပာင်းထည့်တယ်။ ဖာက လူတကိုယ်စာ ဝင်ဆန် ့ရံု သာသာ ရှိတယ်။ အဲဒီ ထန်းေခါက်ဖာ ထဲ သူ ့တပည့်ကို ဝင်ခိုင်းတယ်။ ဖာက သိပ်မြကီးေတာ ့အဲဒီလူ ဝင်လိုက်တာ ခပ်ကျပ်ကျပ် ဗျ။
ေနာက်သူ က ကျေနာ့်တပည့် ဟာ ဒီဖာထဲမှာ မရှိေတာ့ဘူးလား ရှိေနလား ေခါ်ြပပါ ့မယ် ဆို ြပီး ၊။ ငါ့တပည့်ေရ မင်းဖာထဲမှာ ရှိေနေသးလား ဆိုတာ ပရိသတ်ြကီးကို ြပလိုက်ပါကွ သိေအာင် ။။။ဆို ေတာ ့ အထဲက တပည့် က ဖာကိုလှုပ်ြပတယ် ဗျာ။
ခင်ဗျားလည်း ြကံုဘူးချင် ြကံုဘူးမှာ ပါ။ ကျေနာ် ေြပာချင်တာက မျက်လှည့် ဆရာ ရဲ ့ ရိုက်ချက်ေတွကို ေြပာချင်တာ။ ေနာက်ေတာ ့အဲဒီဖာကို အသင့်ပါလာတဲ ့လှံတိုေတွ ဓားရှည်ေတွနဲ ့ ေနရာအနှံ ့ထိုးေတာ ့တာပဲ ဗျာ။ ပရိသတ်က အသက်ေတာင် မရှူရဲေတာ့ ဘူး။ အားလံုးေပါင်း ဓားနဲ ့လှံတို ဆယ့်ငါးေချာင်းေလာက် ရှိမယ်။
…………………………………..
ေနာက်သူက ဒီလို သူ ့တပည့်ကို ေအာ်ေခါ်ြပန်ေရာ။ ဓားချက်ေပါင်းများစွာ ထိုးထားတဲ ့ဖာ ြကီးက လှုပ်လာြပန်ေရာ။ သံုးေလးခွန်း ေခါ်ြပီးတဲ့ ေနာက်မှာ ေတာ ့သူ ့တပည့်ဟာ ဓားြပီး လှံြပီးေနတာတဲ ့။ ဓားနဲ ့ထိုးရင် ဓားကျိုးသတဲ ့။ လှံနဲ ့ထိုးရင် လှံေခွသတဲ ့။
ေနာက်သူက ဒီလို ဓားလှံြပီးဘို ့သူ ့ဆရာ ရေသ့က အဓိဌန်နဲ ့ေန ့နံေသချာေရွးြပီး ထုထား တဲ ့ ရှင်သီဝလိ ရုပ်ကေလးေတွ သူ ့မှာပါလာတယ် တဲ ့။အခု သူ ့တပည့်ဟာ အဲဒီ ရှင်သီဝလိ ရုပ်ကေလးေတွကို ညာဖက် ပါးေစာင်မှာငံုထားသတဲ့။ ပရိသတ်ြကီးမှာ ဒီ ရှင်သီဝလိ ရုပ် ေတွကို အလကား ရဘို ့ ကံဇာတာ ပါလာသတဲ ့ဗျာ။ အေြကာင်းမတိုက်ဆိုင်လို ့ကေတာ ့ အနှစ်တရာ ေစာင့်လည်း မရနိုင်ဘူး တဲ ့။အရုပ်ကေလးေတွက အိမ်ေတွရဲ ့ဘုရားပလ္လင် ေအာက်မှာ စီထည့်ထားတတ်တဲ ့ြခေသင်္ငရုပ်ကေလးေတွ အရွယ် တကယ့်ေသးေသးေလးေတွ ဗျ။
သူကေြပာေသးတယ်။ ခင်ဗျားတို ့က ။။။။ မင်းပစ္စည်း အတွက် တို ့က ဘယ်ေလာက်ေပး ရမလဲ လို ့ ေမးြကမယ်။ ငါးြပားေစ့ကို လွှနဲ ့တိုက် ကျလာတဲ ့အမှုန် ့ေတာင် ေပးဘို ့ မလိုဘူး။။။တဲ ့ဗျာ။ ေြပာ လည်းေြပာ ေလျာက်လည်း ေဝေပါ့ ဗျာ။
………………………………….
လူကုန် သေလာက် ရှိေအာင် ေလျာက်ေဝေတာ ့ကျေနာ်လည်းလိုချင်တာေပါ့။ ဒါေပမဲ ့ ကျေနာ် ကေလး ဆိုေတာ ့သူက မေပးဘူး ။ ဒီေတာ ့မရဘူးေပါ့။ ေအးဗျာ မရတာလည်း ခပ်ေကာင်းေကာင်း ဗျ။ ဘာလို ့လဲ ဟုတ်လား။
ေဝလည်းြပီးေရာ ။ ရှင်သီဝလိ ရုပ်ကေလးေတွကို ထားချင်သလို ထားလို ့ကေတာ့ ကုန်း သွား ရင်ကုန်းေဘး။ ေရသွားေရေဘး။ ြခင်ေထာင်ထဲ ထိုင်ေနရင်ေတာင် ေြမွေပွးကိုက် မ တဲ ့ ဗျား။ ဟာ ပရိသတ်လည်း ရှင်သီဝလိ ရုပ်ကေလးေတွ ကိုယ်စီနဲ ့ ဘာလုပ်ရမှန်း မသိေအာင် ငိုင်ကုန် တာ ေပါ့။ အလကား ဆို လို ့ယူမိတာေတာ ့ငါးပါးေမှာက်ြပီ ဆိုတဲ ့မျက်နှာေပးေတွ နဲ ့ ေပါ ့။
မျက်လှည့်ဆရာက ဆက်ေြပာတယ်။ မပူြကပါနဲ ့တဲ ့။ သူ ့မှာပါလာတဲ ့ပန်းေပါင်း တစ်ေထာင် နဲ ့ေဖာ်စပ်ထားတဲ ့ေရေမွှးပုလင်း ေလးေတွပါသတဲ ့။တကမ္ဘာလံုးမှာ ရှိသမျှ ေရေမွှးေတွက အယ်လကိုေဟာ ပါသတဲ့။ ဒီေတာ့ တြခားေရေမွှးပုလင်းထဲ ထည့်လို ့ကေတာ ့ကျိန်စာအမိ ပဲတဲ့။ အဲဒီေရေမွှး ပုလင်းေလးေတွထဲမှာ ထည့်် ြပီး ကိုးကွယ်မှ မူလထက် ဆယ်ဆေလာက် အစွမ်းထက်သတဲ့။ ေနာက်အဲဒီ ေရေမွှးပုလင်း အတွက်လည်း ေငွတြပားမှ ေပးစရာမလိုဘူး တဲ ့။ လူေတွရဲ ့မျက်နှာေတွ လည်း ဒီေတာ့မှာ ြပန်ရွှင်လာြကတယ်။
။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
ေနာက်သူက သူ ့မှာ ေရေမွှးပုလင်းက အများြကီး မပါဘူးတဲ့ ။ေဝထားတဲ ့အရုပ်နဲ ့ဆို ေလာက်ငှ မှာ မဟုတ်ဘူးတဲ ့။ လူေတွ စိတ်ရှုပ်သွားြပန်ေရာ ေပါ့ဗျာ။
ဒီေတာ ့သူက ဒီလို လုပ်ပါ ဗျာတဲ ့။ အခု သူ ့မှာပါလာတဲ ့ ေြမွေတွ ကို အစာ ေကျွးဘို ့ ေြမွ စာဘိုး လှူနိုင်တဲ ့သူကို ေတာ ့ေရေမွှးပုလင်း ကို လက်ေဆာင် အြဖစ်ေပးပါမယ် တဲ ့ဗျာ။
ေအးေပါ့ ဗျာ။ လူေတွက မရရင်ေတာ ့ဒုက္ခပဲလို ့ေတွးတယ် ထင်ပါ့။ သူ ့စကားထဲမှာ ပါေသး တယ်ေလ။ သူ ့ဆရာ ရေသ ့အဓိဌာန်နဲ ့လုပ်ထားတာမို ့သဒ္ဓါတရား မရှိသူ ကိုင်မိရင် ကျိန်စာ သင့်မယ် လည်းဆိုတယ်။ ဒီေတာ ့ဘယ်သူမှ ြပန်မေပးရဲ ေတာ ့ဘူးေပါ ့ဗျာ။
တိုတိုေြပာြကပါစို ့ဗျာ။ အလုအယက်ဝယ်လိုက်ြက တာ မျက်လှည့်ဆရာလည်း အိတ်ေဖာင်း သွားေရာဆို ပါေတာ ့။ ဖာထဲက လူလား။ တနာရီေလာက်အြကာ ေဆးလည်းေရာင်းြပီး ဓား ေတွ လှံေတွ တေချာင်းချင်း ချွတ်လိုက်ေတာ ့အေကာင်းပကတိ ြပန်ထွက်လာတာေပါ့။
မိုးေပါ်တက်မဲ ့ြကိုးေခွလား ။ ဒီြကိုး မိုးေပါ်တက်ဘို ့အနှစ်ငါးဆယ်ေလာက်မှ တခါ နက္ခတ် ြကံုတာတဲ ့။ဝိုင်းစ တုန်းက ြကံုေနတဲ ့နက္ခတ်ဟာ အခု ဝိုင်းထဲက မသမာတဲ့ လူတေယာက် ေြကာင့် စည်းေပါက်သွားလို ့တဲ ့။ လူေတွကလည်း ဖာထဲက လူြပန်ထွက်လာတာ ကို အံ့ဩ တြကီး ြဖစ်ေနေတာ ့ြကိုးကိစ္စကို စိတ်မဝင်စားေတာ ့ဘူးထင်ပါ့။ နှစ်နာရီနီးပါး ဆိုေတာ ့ လည်း ေညာင်းညာေနေလာက်ြပီေလ။
…………………………………….
အဲဒီလို အလားတူမျက်လှည့်ဝိုင်း ေပါင်းများစွာကို ြကည့်ခဲ့တယ်။ သရက်ေစ့ကို ေြမြကီး ထဲ ြမုတ်ြပီး တေထာင်ေလာက် သရက်ပင် တနာရီေလာက်အတွင်း ထွက်လာတာ။တိုင်ကီထဲ ကိုလူထည် ့၊ ေရနံဆီ ေလာင်းြပီး မီးရှိုတာ။ေသတ္တာပံုးေသးေသး ေလးထဲက ဘဲေလးေတွ ြကက်ေလးေတွ ထွက်လာတာ။ အစံုပါပဲ ဗျာ။
အြကိမ်ေပါင်းများလာေတာ ့ကျေနာ်လည်း ဒါေတွ ဘယ်လို လိမ်တယ်။ လှိမ့်တယ်ဆိုတာ အကုန်သိလာတယ်။ အခုေတာင် ဖာတခုထဲ ထည့်ြပီး လှံေတွ ဓားေတွနဲ ့ကျေနာ်ထိုးြပနိုင် တယ်။ အထဲက သူက သာ ကျေနာ့်စကားနားေထာင်။ မခက်ပါဘူး ဗျာ။ ဖာက ဘယ် ေလာက်ြကပ်ြကပ် ဓားတေချာင်းလှံတေချာင်း ထိုးနိုင်တဲ ့လွတ်ကွက်ေတွ အများြကီး ။ ေပါင်ြကား ဂျိုင်းြကား နံေဘးေစာင်း ။ကျေနာ်စိတ်ထင် အေချာင်းငါးဆယ်ထိုးေတာင် မထိနိုင် ဘူး။ ေနာက်အထဲက ေမာင်က ဓားချက်လွတ်တယ် မလွတ်ဘူး ဆိုတာ ဓားဖျားကို ကိုင်ြပီး အချက်ေပး ရတယ်။ ဒါကေတာ ့ပညာပဲ။ အချက်ေပးတာနဲ ့အားစိုက်ထိုးလိုက်ေပေတာ ့။
ေသချာဘာလို ့သိလဲ ဟုတ်လား ။ အဲဒီဓားထိုးခံတဲ့ေကာင်ေလးက ကျေနာ်နဲ ့မတိမ်းမယိမ်း ။ ေနာက်ေတာ ့သိရိြမိုင်မှာ သူတို ့ေနတာမို ့ကျေနာ်နဲ ့သူငယ်ချင်း ြဖစ်သွားလို ့အကုန်သိတာ ေပါ့။
သိရံုတင် ဘယ်ကမလဲ အေမအညာက တက်လာတုန်းက ယူလာတဲ ့အိမ်က ထန်းေခါက်ဖာ ြကီးနဲ ့ကျေနာ်ကိုယ်တိုင် စမ်းတာေပါ့။မျက်လှည့်ဝိုင်းမှာ လိုေတာ ့ဘယ်စွတ်ထိုး မလဲ ။ သူက အထဲကေန ဘယ်ေနရာကို စထိုး ။ေနာက်ဒုတိယ တတိယ အချက်ေတွ ဘယ်ေနရာထိုး ေပါ့။ ဖာကို ဟြပီးထိုးြကည့်တာ ေပါ့။
………………………….
ရုပ်ပံု ။ ။ ဂူဂဲလ်
3 comments:
“ငါးြပားေစ့ကို လွှနဲ ့တိုက် ကျလာတဲ ့အမှုန် ့ေတာင် ေပးဘို ့ မလိုဘူးတဲ့“
ွှအဲဒီအေြပာေလးကို သေဘာကျတယ်ဗျာ။
တစ်ခုြခင်းြပန်ဖတ်ေနပါတယ် ဦးမင်းဒင်ခင်ဗျား။
အာပါ့...ဒီေန့မှ ဘေလာက်ေတွ လည်နိုင်ေတာ့တယ် ...လာ လာြခင်း ခင်ေအးသန်း တို့ အိမ်ေရှ့ြဖတ် မေလျှာက်နိုင်သူနဲ့ ေတွ့တယ် ြပီးေတာ့ ကုလားဘုရားေကျာင်း မျက်လှည့်ြပတယ်၊ အားရင် စီးကရက်စက်ရံု ဖက်လဲ လာဦးေနာ်၊ ညေနခင်း စက်ရံုက မမလှလှေတွ သွားေမျှာ် ရေအာင်။
စိတ်၀င်စားသွာဖတ်သွားပါတယ် ခင်ဗျာ..။
Post a Comment