မင်းဒင် ရဲ ့ သက်ခိုင် ( ၇၉ )

၇၉။ ဘုရားြဖစ်မဲ့ အုတ်နီခဲ

ဒါနဲ့ ကျေနာ်လည်း အိပ်ကတ်ထဲက ပိုက်ဆံထုတ်လိုက်ြပီး “ ေရာ့ဗျာ ။ တရာသံုးဆယ့်ငါးကျပ် ေတွဘာေတွလုပ်မေနပါနဲ့ ။ဒီမှာ တရာ့ေလးဆယ်“ လို့ေြပာရင်း ထီသည်ကို ေငွထုတ်ရှင်း လိုက်ပါတယ် ။ထီေရာင်းသမားကေတာ့ ဝမ်းသာအားရနဲ့ “ ေကျးဇူးတင်ပါတယ် ဆရာ၊ သိန်းထီဆုြကီး ေပါက်ပါေစဗျာ၊ ဒါနဲ့ ဆရာ့လိပ်စာေလး မ စပါဆရာ၊ ေပါက်ေနရင် အေြကာင်း ြကားလို့ရတာေပါ့ “တဲ့ ။အမှန်တကယ်က ကျေနာ်ထီလက်မှတ်ဝယ်လိုက်တာ ထီေပါက်ချင် လို့ မဟုတ်ဘူးဗျ။ သူ့ြကည့်ရတာ စိတ်မချမ်းသာလွန်းလို့ ။ အဲဒီေန့က သူ့ခမျာ ထီဖွင့်ေနြပီ ဆိုေတာ့ ထီလက်မှတ်ေတွ သူ့လက် ထဲကျန်မှာ စိုးရိမ်ေနဟန်လည်းတူပါရဲ့ ။ ေနာက်တခုက ေဌးစိုးတို့ညီအကို သူ့ကိုဆက်ဆံတာ ရင့်သီးလွန်းတယ်ထင်တာလည်းပါတယ် ။ဒါေြကာင့် ကျေနာ်က “ ကဲပါဗျာ၊ ဆရာသမား သွားစရာရှိတာသွားပါေတာ့၊ကျေနာ့်ဖာသာပဲ ထီေပါက်စဉ် ဝယ်တိုက်လိုက်ပါ့မယ် “ ဆိုြပီး စကားြဖတ်လိုက်ရပါတယ်။

ထီသည် ဝတ်စားဆင်ယင်ထားတာက အကင်္ငျီအစုတ်၊ ဥပဓိရုပ်ကလည်း မွဲမွဲ ေြခာက်ေြခာက် ဆိုေတာ့ ကျေနာ့်စိတ်ထဲ သနားသွားမိတာ အမှန်ပဲ ။အဲဒီလို သနားတတ်တဲ့ ကျေနာ့် အကျင့် ေြကာင့် ြပဿနာ ြကံုရေပါင်းလည်း မနည်းဘူး ။ ကျေနာ့်အကျင့်ကလည်း ခက်တယ်ဗျာ။ ကျေနာ့်ေရှ့မှာ ဒုက္ခေရာက်ေနတာ ေတွ့ရင် သူတို့ဒုက္ခကို လမ်းဆံုးေအာင်ေလျှာက် စဉ်းစား ေနတတ်တဲ့ အကျင့်ဗျ ။ ရန်ကုန်ြမို့ြကီးမှာလည်း ေတာင်းရမ်းနည်းက တယ်စံုသကိုး၊ တချို့ မီးဖွားြပီးခါစမိန်းမေတွက တကိုယ်လံုးဆနွင်းေတွ ဝါထိန်ြပီးေမွးကင်းစကေလးေလးကို ပလက်ေဖာင်ေပါ်ချေတာင်းတာက တမျိုး၊တချို့ကေလးေတွက ဖွဲြပာဗန်းကို ေခါင်းမှာ ရွက်ြပီး မီးပွိုင့်ေတွမှာ ကားအရပ် ကျမဖွဲြပာေလး ဝယ်သွားေပးပါ ဆိုတာမျိုးလည်း ရှိေသး။ ကျေနာ် ကေတာ့ အဲဒီသူေတာင်းစားေတွေတွ့ရင်လည်းသိသိြကီးနဲ့ကို မျက်နှာလွှဲသွားရမှာ ဝန်ေလး တတ်တဲ့ လူစားဗျ။ဘယ့်နှယ့် ၊ဖွဲြပာေတွကားေပါ်တင်လာလို့ ြဖစ်မှမြဖစ်တာ ေငွေပးြပီး အိမ် ြပန်ခိ်ုင်းရတာေပါ့။
အထူးသြဖင့် စားတုန်းေသာက်တုန်း အချိန်မှာ မစားနိုင် မေသာက်နိုင် ချို့တဲ့ သူေတွကို ြမင်ရင် ကျေနာ် စားမဝင်ေတာ့ဘူး။ေြမနီကုန်း ေလဟာြပင်မှာဆို စားေသာက် ဆိုင်ေတွကို ထိုင်ကို မထိုင်ဘူး ။ဟုတ်တယ်ေလ ။ကျေနာ်တို့ဝိုင်းဖွဲ့ စားေန တုန်း ေတာင်းတဲ့ ရမ်းတဲ့ ကေလးေတွက“ အကိုြကီးတို့စားြပီးသား အကျန်ေလးေတွ ကျေနာ်တို့ကို ေပးပါ“တဲ့ ။ကျေနာ်ေတာ့ ကျေနာ်စားမဲ့ ပန်းကန်ထဲက အစားအေသာက်ေတွကို သွန်ထည့်ေပးလိုက်ေတာ့ တာပဲ ။ကျေနာ်နဲ့ ပါလာတဲ့ အေပါင်းအသင်းေတွကေတာ့ ကျေနာ့် အကျင့်ကို ေတာ်ေတာ် စိတ်ပျက်ြကတယ်ဗျာ ။မတတ်နိုင်ဘူးဗျာ။ ကျေနာ်ကေတာ့ အဲဒါမျိုးြကံု လာရင် မျိုလို့ကို မကျဘူး ။သနားမိလို့ြကံုရတဲ့ ဇာတ်လမ်းေတွကေတာ့ ေြပာမဆံုးေပါင် ေတာသံုးေထာင်ပဲဗျာ ။
……………………………

ကျေနာ်ငါးတန်းေကျာင်းသားေလာက်တုန်းက ကျေနာ့်အေဖ့ဆိုင်မှာ ေဈးကူေရာင်းေပးတုန်းမှာ ြကံုရတာေလးနားေထာင်ပါအံုး ။ကျေနာ်တို့ဆိုင်က အြမဲလာဝယ်ေနကျ ကုလားမြကီး တ ေယာက်ေပါ့ဗျာ။ သူက လစ်ရင်လစ်သလို အာလူးေတွ ြကက်သွန်ေတွ အလစ်သုတ်တတ် တယ် ။ ခဏခဏ ကျေနာ်ကိုယ်တိုင် ေတွ့ေနေပမဲ့ သူ့ခမျာ မရှိရှာလို့ပဲ ဆိုြပီး ကျေနာ်က မြမင်ချင် ေယာင် ေဆာင်ေဆာင်ေနလိ်ုက်တယ်ဗျ။ ခက်တာက သူက ကျေနာ်မြမင်ချင်ေယာင် တာကို သိလို့လား။ မြမင်ဘူးထင်လို့လားေတာ့ မသိဘူး။ တြဖည်းြဖည်း လက်ရဲလာပံုရတယ် ။ နည်းနည်းချင်း သူ့ြခင်းထဲကို ယက်ယက်ြပီးထည့်ရာကေန အများြကီး ယက်ထည့်လာတယ် ။ ေနာက်ဆံုးေတာ့ ကျေနာ့်မှာ သူ့အစားရင်ပူလွန်းလို့ သူ အာလူးေတွ ယက်ထည့်ေနတုန်း သူ့ အနားသွားြပီး “ အေဒါ်ြကီး ေတာ်ပါေတာ့ ၊ ကျေနာ်ြမင်တာက အေရးမြကီးဘူး။ ကျေနာ့် အေဖ အေမ ြမင်ရင် အေဒါ်ြကီး အရှက်ကွဲလိမ့်မယ် ။ကျေနာ်ေတာင်းပန်ပါတယ် “ ေြပာလိုက် ေတာ့မှ ရပ်ေတာ့သဗျာ။
ဇာတ်လမ်းက ဒီမှာတင် မရပ်ဘူးဗျာ ။ ေနာက်သံုးေလးရက်ေနေတာ့ သူြကက်သွန်နှိုက်ယူ ေနတာကို အေဖလည်းေတွ့ေရာ အဲဒီကုလားမြကီးက “ ရှင့်သားက နည်းနည်းယူရင် ရတယ် ဆိုလို့ ယူတာပါ “ ဆိုြပီး ြမှားဦးကို ကျေနာ့်ဖက် လှည့်လိုက်တာ အေဖက “ေတာ်ေတာ် အားကိုးရတဲ့ေကာင် ၊ သူခိုးအားေပး“ ဆိုြပီး တေနကုန် ဆူလိ်ု့မြပီးေတာ့ဘူးဗျာ ။
………………………
ကျေနာ်အိမ်ေထာင်ကျြပီးခါစကလည်း ြကံုရပံုေလး ရှိေသးဗျ ။ ကျေနာ့်အိမ်ေအာက်ထပ် ကျေနာ့်ေယာက္ခမဖွင့်ထားတဲ့ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်မှာေပါ့ ။အဲဒီေန့က မနက်ကိုးနာရီေလာက် အလုပ်သွားခါနီးမှ မိုးက သည်းြကီးမည်းြကီး ရွာလာ တာနဲ့ လက်ဖက်ရည်ဆိုင် စားပွဲခံုတခုမှာ ထိုင်ေနတုန်း အသက် ေြခာက်ဆယ်ေကျာ် အဖွားြကီး တေယာက် ကျေနာ့်ဆီ တန်းတန်း မတ်မတ် ေရာက်လာြပီး “ သားရယ် ၊ အဖွားကို ေငွငါးကျပ်ေလာက် မစပါ ၊ အဖွားတို့ သူေတာင်းစားမျိုးရိုးလည်း မဟုတ်ရပါဘူး၊ ဒုက္ခေရာက်လွန်းလို့ပါ၊ စားစရာ မရှိလို့ပါ “ တဲ့ ။ ဒီမှာတင် ကျေနာ်လည်း သနားသွားတာနဲ့ “ ကဲ အဖွား ထိုင်ပါအံုး “ ဆိုြပီး လက်ဖက်ရည် ေကာ မုန့်ေကာ ထေြကွး လိုက်တယ်။ေနာက်ေတာ့ မိုးစိုေနတဲ ့သူ့အဝတ်အစားေတွ ြကည့်ြပီး သူ့ကျန်းမာေရးကို စိုးရိမ် တာနဲ့ “ ကဲ အဖွား ။ ဘယ်လိုမှ စိတ်မရှိပါနဲ့၊ ဒီေန့ မိုးက အရမ်း သည်းေနြပီ ။ ဒီအချိန်ဆို အိမ်ြပန်ြပီး အဝတ်အစားလဲ နားေနမှ ြဖစ်မယ် ။ ဒီေတာ့ အဖွား အိမ်ြပန်မှ ြဖစ်မယ် ။ ေနာက်ေန့ေတာင်းတာ မေတာင်းတာေတာ့ အဖွားသေဘာပါ။အဖွား တေန့ ေတာင်းတဲ့ ေန့တွက် ဘယ်ေလာက်ရသလဲ ကျေနာ့်ကို ေြပာပါ “ လို့ေမးလိုက် မိ တယ်ဗျာ ။
ဒီေတာ့ သူက တုန်တုန်ရီရီနဲ့ ခဏစဉ်းစားြပီး “ ငါးဆယ်မျိုးတရာမျိုးေတာ့ ရတတ်ပါတယ် သားရယ် “ တဲ့ ။ကျေနာ်လည်း ဟန်ကျြပီဆိုြပီး ကိုယ့်စိတ်ကူးနဲ့ကိုယ် ဆက်တွန်းလိုက်တယ် ။ “ ကဲ ။ ဒီလိုလုပ်ပါ အဖွားရယ် ။ ဒီေန့တေန့စာ ေတာင်းလို့ရမဲ ့ဝင်ေငွကို ကျေနာ်ေပးပါ့မယ် ။ ဒီေန့ေတာ့ ဒီကေန ြပန်ရင် ဘယ်ကိုမှ ေလျှာက်မေတာင်းေတာ့ပါဘူး ဆိုတဲ့ ကတိကိုေတာ့ ကျေနာ့်ကိုေပးပါ “ လည်း ေြပာလိုက်ေရာ ၊“ စိတ်ချပါ သားရယ် အဖွား အခု ဒီကေန အိမ်ကို တန်းြပန်ပါ့မယ် ။ အဖွားကတိေပးပါတယ် ။ ငါ့သား ဘုန်းြကီးပါေစ သက်ရှည်ပါေစ “တဲ့ ။ ဒီမှာတင် ကျေနာ်လည်း ပိုက်ဆံရာတန် တရွက်ထုတ်ေပးလိုက်ေတာ့တယ်ဗျာ ။
တကယ်ဆို အဲဒီေန့ကျေနာ်ြပုလိုက်တဲ့ ဒါနအတွက် ကျေနာ်ေတာ်ေတာ် စိတ်ချမ်းသာ ေနခဲ့ တာဗျ ။ဒါေပမဲ့ ကျေနာ်ကံမေကာင်းခဲ့ပါဘူး ။အဲဒီေန့ကျေနာ် ရှမ်းစုလမ်း ရံုးခန်းကို ေရာက်ြပီး လုပ်လက်စ အလုပ်တချို့ လက်စသိမ်း၊ညေနသံုးနာရီေလာက် ေရွှလမင်းစားေတာ်ဆက်ထဲမှာ ဝိုင်းဖွဲ့ေနတုန်း ကျေနာ့်ေနာက်ေကျာဘက်ကေန အသံတခု ြကားရပါေလေရာဗျာ ။ ဘာတဲ့ ။ “ အဖွားကို ေငွငါးကျပ်ေလာက် မစ ြကပါ “တဲ့ ။ ကျေနာ့်လှည့်ြကည့်လိုက်ေတာ့ မနက်ပိုင်းက ကျေနာ်နဲ့ ဆံုလိုက်တဲ့ အဖွားအိုပါပဲ ။ အဝတ်အစားေတာင် လဲမထားေသးပါဘူး။ ေသလိုက်ပါေတာ့ဗျာ ။ဒီမှာတင် ကျေနာ်လည်း ကျေနာ့် ဆီကို ေရာက်မလာပါေစနဲ့ လို့ဆုေတာင်းေပမဲ့ ဆုေတာင်းမြပည့်ြပန်ပါဘူး ။ကျေနာ့်ဝိုင်း ကျေနာ့်ေရှ့တည့်တည့် ေရာက်လာြပန်လို့ ကျေနာ်က သူ့မျက်နှာကို ေသချာြကည့်ြပီး စိတ်မသက််မသာေလသံနဲ့
“ အဖွား၊ အိမ်မြပန်ေသးဘူးလား အဖွားရယ် “လို့ လည်း ေြပာလိုက်ေရာ အဖွားအိုဟာ ဆိုင်ထဲက ချာကနဲ လှည့်ထွက်သွားပါေတာ့တယ် ။ကဲ ။ စဉ်းစားသာ ြကည့်ေပေတာ့ဗျာ ။ခင်ဗျားသာ ကျေနာ့်ေနရာမှာ ဆိုရင် စိတ်ထဲ ဘယ်လို ေနမတုန်း ။ခက်တာက ကျေနာ် ကိုယ်က မရှင်းမရှင်း ကတိေတွဘာေတွ ေတာင်းမိတာပဲ မှားေနခဲ့သလားလို့ ။
……………………………………………


ဒါတင်ပဲလား မဟုတ်ေသးဘူး ။ကိုယ့်ကိုယ်ကို လူငယ်ြမှင့်တင်ေရးသမားလိုလို လုပ်ခဲ့ဘူး တာလည်း ရှိေသးတယ် ။ကျေနာ့်နဲ့ ကျေနာ့် ဇနီး မညားခင် အင်းယားကန်မှာ ချိန်းေတွ့ တုန်းကေပါ့ ။ေအးေအးေဆးေဆး ရှိမဲ့ သစ်ပင်ြကီး တပင်ေအာက် ထိုင်မယ်ြကံကာ ရှိေသး ။
အသက်ရှစ်နှစ်ကိုးနှစ်ဝန်းကျင် ဇူဇကာပုဏ္ဏားလက်သစ်ကေလး နှစ်ေကာင် ေပါ်လာြပီး “ အကိုြကီး ထမင်းမစားရေသးလို့ ပိုက်ဆံဆယ်ြပားေလာက်“ တဲ့ ။သူတို့လည်း ကုလား ေလးေတွပဲဗျ ။
ေအးဗျာ။ ေကျာင်းဆရာလုပ်ေနတဲ့ ေကာင်ဆိုေတာ့ ကျေနာ်လည်း ဒီေကာင်ေလးေတွ ေတာင်း စားေနတာကို စိတ်ထဲမှာ သိပ်ဘဝင်မကျလှဘူးဆိုပါေတာ့ ။ဒါနဲ့ ကျေနာ်လည်း အရစ်ရှည် လိုက် မိတယ် ။“ေနပါဦးကွ ။ မင်းတို့ြကည့်ရတာ သူေတာင်းစားရုပ်လည်း မေပါက်ပါ ဘူး ၊မင်းတို့လို ရွယ်တူေတွ ဇီးထုတ်ေရာင်း ၊ စီးကရက်ေရာင်း ေနတာ မေတွ့ဘူးလား ။ သူတို့လို လုပ်ချင်စိတ် မရှိဘူးလား “ ဆိုေတာ့ သူတို့က မျက်လံုးေလးေတွ ကလယ်ကလယ်နဲ့ လုပ်ချင် တာေပါ့ အကိုရာ ။ အရင်းမှ မရှိတာ “တဲ့ ။ကျေနာ်လည်း ဟန်ကျြပီဆိုြပီး “ ဒါဆို အရင်းရှိရင် မင်းတို့ တကယ်လုပ်မလား “လည်းေမးလိုက်ေရာ လုပ်မှာေပါ့ တဲ့ ။တိုတိုေြပာရရင် ကျေနာ် လည်း စီးကရက်တဗူး ဘယ်ေလာက် မီးြခစ်တဗူးဘယ်ေလာက် သူတို့နဲ့ေမးြမန်း စံုစမ်းြပီး စုစုေပါင်းေငွတရာ့ ငါးဆယ် ေလာက်ကို ထုတ်ေပးခဲ့ေရာ ဆိုပါေတာ့ဗျာ ။ ဒါတင်ဘယ်ကမလဲ ။ ေသချာမှာခဲ့ရေသးတယ် ။ ေနာက်တခါ ငါလာရင် မင်းတို့ေတာင်းစားေနတာ မြမင်ချင်ဘူး ေနာ်လို့ ။မညားေသးတဲ့ ကျေနာ့် ဇနီးေလာင်း ရည်းစားကေတာ့ ကျေနာ့်ကို စိတ်မနှံ့တဲ့ သူတေယာက်ကို ြကည့်ေနေလရဲ့ ။
ထံုးစံအတိုင်း ဒီတခါလည်း ကျေနာ်ကံမေကာင်းြပန်ပါဘူး ။ ငါစီမံခဲ့တာ ကေလးနှစ်ေယာက် ေတာ့ ေတာင်းစားတဲ့ ဘဝက လွတ်သွားြပီလို့ စိတ်ချမ်းသာေနလိ်ုက်တာ ေနာက်တပါတ် ေလာက်ေနေတာ့ ထံုးစံအတိုင်း အဲဒီေနရာမှာ အဲဒီပံုစံမျိုးအတိုင်း ေရွှကိုယ်ေတာ်ေလးေတွနဲ့ ြပန်ဆံုရြပန်တာပါပဲ ။
ဒီတခါကေတာ့ ကျေနာ် ဘာမှ မေြပာလိုက်နိုင်ေတာ့ပါဘူး ။ “ ထမင်းမစားရေသးလို့ ပိုက်ဆံ ဆယ်ြပားေလာက် “ ေြပာလို့ေတာင် မဆံုးေသးဘူး ။ ကျေနာ့်မျက်နှာကို ေသချာြကည့်ြပီး တချိုးတည်း လစ်ေတာ့တာပဲဗျ ။
………………………………………
ဒီလို ဇာတ်လမ်းေတွ ေလျှာက်ေြပာရင် ကုန်နိုင်မယ်မထင်ပါဘူးဗျာ ။ တခါတခါ ကျေနာ့် မျက်နှာကို ကျေနာ် မှန်ထဲ ြပန်ြကည့်ရင်း အလှူခံ မျက်စိကျေလာက်တဲ့ ဘုရားဒကာရုပ် များေပါက်ေနသလား ေတွးမိပါရဲ့ ။
တခါကလည်း စိတ်မနှံ့တဲ ့ တရုတ်မြကီးတေယာက်နဲ့ ရှမ်းစုလမ်းထိပ်မှာပဲ ဆံုေသးတယ်။ အဲဒီတရုတ်မြကီးက ေတွ့တဲ့ လူတိုင်းကို “ တကျပ် ေလာက် ၊ တကျပ်ေလာက် “ ဆိုြပီး ေတာင်းေလ့ရှိသဗျ ။ကျေနာ်က သူ့အေြကာင်းသာ ြကားဘူးေနတာ တခါမှေတာ့ အေတာင်း မခံရဖူးဘူး ။တေန့ေတာ့ ရံုးရှိရာ ကို ေြခလျင်ေလျှာက်ြပီး လာရာကေန အဲဒီတရုတ်မြကီးနဲ့ ပက်ပင်းတိုးြပီး “ တကျပ်ေလာက် “ လုပ်ပါေလေရာ ။မေနတတ်မထိုင်တတ် ကျေနာ်ကလည်း သူေတာင်းတယ်ဆိုတာနဲ့ အိတ်ကပ် ထဲလက်အရင် ေရာက်ြပီး ငါးကျပ်တန် တရွက် ထုတ်ေပးလိုက်ြပီး ခပ်ြမန်ြမန် ထွက်လာလိ်ုက် တယ် ။ အဲ .. ။စက်ကွင်းက မလွတ်ြပန်ဘူးဗျာ။ ေနာက်ကေန အဲဒီတရုတ်မြကီးက “ ဟဲ့ ။ အေကာင် နင့်ပိုက်ဆံ အစုတ်ြကီးကို ငါက ဘာလုပ်ရမလဲ ၊ အခုချက်ချင်း ြပန်လဲေပး“တဲ့ ။ ဘယ်ဖက်ကမှ မ လွတ်ပါလားဗျာ ။ ကျေနာ်လည်း မြကားချင်ေယာင်ေဆာင်ြပီး ဆက် ေလျှာက်လာလိုက်ရတယ် ။ ေအာ် .. ြဖစ်ရပံုများဗျာ။
…………………………………………

ကျေနာ်ကလည်း ကိုယ့်ကိုယ်ကို လည်လှြပီ ေအာက်ေမ့ေနတာ တခါတခါ ကျေနာ့်ေစတနာ ကပဲလူရီစရာ ြဖစ်ေနတယ်ထင်ပါရဲ့ ။ ကျေနာ့်တပည့်ေကျာ်တေယာက် ထူးထူးဆန်းဆန်း တပတ်ရိုက်တာ ခံရဘူးေသးတယ်ဗျာ။
ကျေနာ့်ရံုးမှာ ပစ္စည်းအတင်အချ တာဝန်ယူေနတဲ့ စိုးနိုင်ဆိုတဲ့ ေမာင်ေပါ့ဗျာ။ တေန့မနက် အေစာြကီး အိမ်ကို ငိုြကီးချက်မနဲ့ေပါက်ချလာတယ် ။“ဆရာရယ် ၊ ကျေနာ့်အေမဆံုးြပီး ကယ်ပါအံုး“တဲ့ ။တကယ်ေတာ့ စိုးနိုင်ဆိုတဲ့ေမာင်ဟာ ေန့ေရာညေရာ ေသာက်စားြပီး အေနအထိုင် သိပ်စည်းကမ်း ရှိလှတဲ့ေကာင်ေတာ့ မဟုတ်ဘူး။ကျေနာ်ဆိုတဲ့ေကာင်ကလဲ အေမဆိုတဲ့ စကားနဲ့သူ့ငိုသံကိုြကားလိုက်ကတည်းက ဘာမှ ဆက်မေမးေတာ့ပဲ ေငွတ ေသာင်းထုတ်ေပး၊ “ေလာေလာဆယ် ဒီေငွနဲ့ြကည့်သံုးထား ၊ ရက်လည်ေတာ့ လာခဲ့အံုးမယ်။ ဒီြကားထဲ လိုတာရှိရင် ဖုန်းဆက်လိုက် “ ဆိုြပီးမှာလိုက်ရတာ ေပါ့ဗျာ ။
ြဖစ်ချင်ေတာ့ အဲဒီရက်ပိုင်းက ကျေနာ်ေတာ်ေတာ် အလုပ်ရှုပ်ေနတဲ့ အချိန်ဗျ။ စိုးနိုင်ြပန်သွားြပီး ကိုယ့်အလုပ်နဲ့ကိုယ် ချာလပတ်ရမ်းေနရာက စိုးနိုင်အေမ ရက်လည်ကိစ္စဟာ ရက်လည်တဲ့ေန့ မှာပဲ ဘယ်သူမှ သတိမေပးပဲကျေနာ့်ေခါင်းထဲကို ေရာက်လာသဗျာ။ဒါနဲ့ကျေနာ်လည်း တပည့် ေကျာ်အေမရက်လည်ေတာ့ မသွားလို့မြဖစ်ေချဘူး ဆိုြပီး ရံုးမှာ ရှိတဲ့ ဝန်ထမ်းေတွ ကားေပါ် တင်ြပီး စိုးနိုင်ေနတယ်ဆိုတဲ့ ဒဂံုြမို့သစ်ကို ကားေမာင်းထွက်ခဲ့ေရာဗျ ။သူေပးထားတဲ့လိပ်စာ အတိုင်း ရှာလိုက်ရတာဗျာ။ ြမို့သစ်တည်ကာစဆိုေတာ့ ဘယ်ေမးေမးေယာင်ဝါးဝါးချည်းပဲ ။ ကျေနာ့်ကလဲ နာေရးကိစ္စမို့ မေတွ့မေနဆိုတဲ့ စိတ်နဲ့ ရှာလိုက်တာ စိုးနိုင်ေနတဲ့ လမ်းေရာ စိုးနိုင်ကိုပါ သိတဲ့ အသိတေယာက်နဲ့တိုးပါေလေရာ ။
ဒီလူက စိုးနိုင်တို့လမ်းကို လိုက်ြပရင်း ဆရာဒီေလာက် အေရးတြကီး ဘာကိစ္စများရှိလို့တုန်း တဲ့ ။ ကျေနာ်လည်း သူ့ကို တအံ့တဩြပန်ြကည့်ြပီး “ မင်းက စိုးနိုင်နဲ့ ခင်တယ်ဆိုေတာ ့စိုးနိုင့် အေမဆံုးတာ မသိဘူးလား“ လို့ ေမးလိုက်ရတယ်။ဒီေတာ့ သူက အလန့်တြကားနဲ့ “ ဟာ ၊ ဆရာ တခုခုေတာ့ မှားေနြပီ၊ စိုးနိုင်အေမဆံုးတာ ငါးနှစ်ေလာက် ရှိြပီ“တဲ့ ။ ကျေနာ်ဆိုတဲ့ ေကာင်က ဒါေတာင် မေလျာ့ချင်ေသးဘူး၊ မင်းဥစ္စာ ေသချာမှလည်း လုပ်ပါကွာ။ ဘယ်သူက ြကံြကံဖန်ဖန် အေမမဆံုးပဲ ဆံုးပါတယ်လိမ်ပါ့မလဲ၊ သူ့ေယာက္ခမေတွ ဘာေတွ ဆံုးတာများ ြဖစ်ေနမလား“ ဆိုေတာ့ ဒီေမာင်က ဘာမှ ဆက်မေြပာေတာ့ပဲ စိုးနိုင်အိမ် အထိ ကျေနာ်တို့ အုပ်စုကို ေခါ်သွားပါေတာ့တယ်။ စိုးနိုင်အိမ်မှာ ဘာနာေရးမှ မရှိပါဘူး။ စိုးနိုင်လည်း မရှိပါဘူး။ ဒိထက်ြပည့်စံုေအာင်ေြပာရရင် အဲဒီေန့က စိုးနိုင်တို့လမ််းထဲမှာ နာေရးရှိတဲ့ အိမ်လည်း မေတွ့ ရပါဘူး။
ပါလာတဲ့ ကျေနာ့်တပည့်ေတွကေတာ ့ကျေနာ့်ကို သနားစရာသတ္တဝါလို ြကည့်ြပီး ဆရာ ၊ ဒီတခါ ေတာ့ ညံ့သွားြပီ တဲ့ ။အမှန်အတိ်ုင်း စိတ်ထဲ ရှိတာ ေြပာရရင် ကျေနာ့်ကိုယ် ကျေနာ် သနားစရာလို့ မေတွးမိပါဘူး။ဒါေပမဲ့ စိတ်ထဲမေကာင်းတာေတာ ့အမှန်ပါပဲ။ သူ့အရင် တပည့်ေကျာ်တေယာက်လည်း သူ့သား ကိုးနှစ်သားေလး သံစူးြပီး ေမးခိုင်ပိုး ဝင်တာ သံုးရက်ပဲ ခံတယ် ။ ဆံုးသွားပါြပီဆိုလို့ ကူညီခဲ့ဘူးပါတယ်။ သားကိုေသပါတယ် ေြပာြပီး ေငွေတာင်းတာ ထားပါေတာ့ ။အခုကိစ္စက ေသသွားတဲ့ အေမကို နံမည်ထပ်ပျက်ေအာင် လုပ်တာမို့ စိတ်ထဲ ေအာင့်သက်သက် ခံစားရတယ်ဗျာ။ဒါနဲ့ပဲ ကားေပါ် မှာပါလာတဲ့ တပည့်ေတွကို “ မင်းတို့လည်း လိမ်မယ်ဆိုရင်ြကည့်လိမ်ြကကွာ “ဆိုြပီး ကျေနာ်ြကားဘူးတဲ့ ပသီပံုြပင်တပုဒ်ကို ေြပာြပြဖစ်ခဲ့ပါတယ်။
ေရှးေခတ်အီရတ်နိုင်ငံက သူေဌးြကီးတေယာက်အေြကာင်းေပါ့။အဲဒီသူေဌးြကီးဟာ မရှိဆင်းရဲ သားေတွကိုစာနာေထာက်ထား တတ်သတဲ့ဗျာ။သူ့မှာ ြပိုင်ဘက်ကင်းတဲ့ ြမင်းေကာင်း တစီး လည်း ရှိသတဲ့ ။တြခားေသာ သူေဌးေတွက သူ့ြမင်းရဲ့ေကျာ်ေစာလှတဲ့ သတင်းေြကာင့် တန်ဘိုးေငွ အဆမတန်ေပးြပီး ြပန်ေရာင်းဘိ်ု့ ကမ်းလှမ်းြကသတဲ့ ။ဘယ်ေလာက်ေဈးေပးေပး မေရာင်းတာေြကာင့် ြမင်းလာဝယ်တဲ့ သူေဌးတေယာက်က “ခင်ဗျား ဒီေလာက်ေတာင် မေရာင်းချင်တဲ့ ြမင်းကို ကျုပ်မရရေအာင် ယူြပမယ်လို့ ြကိမ်းဝါးြပီး ြပန်သွားပါသတဲ့ ။
ဒီလိုနဲ့ ရက်အတန်ြကာလာေတာ့ ြမင်းပိုင်ရှင် သူေဌးဟာ သူ့ြမင်းကို စီးြပီး ဒမတ်စကတ် ြမို့ဖက်ကို ခရီးထွက်လာေတာ့ လမ်းမှာ လဲေနတဲ့ သူေတာင်းစားတေယာက်ကို ေတွ့ရပါေလ ေရာ။ဒါနဲ့ သူေဌးဟာ ြမင်းကို ရပ်ြပီး သူေတာင်းစားကို အကျိုးအေြကာင်းေမးေတာ့ အစာမစား ရတာ သံုးရက်ေတာင် ရှိပါြပီလို့ ေြဖသတဲ့ ။ဒီေတာ့ သူေဌးက ေငွစတချို့ထုတ်ေပးြပီး “ ေရာ ့၊ ဒီေငွနဲ့ မင်းအစားဝယ်စားေပေတာ့ လို့လည်း ေြပာေရာ သူေတာင်းစားက “ထမင်းသံုးရက် မစားရတဲ့ သူဟာ ဘယ်လိုလုပ် ထမင်းေရာင်းတဲ့ ဆိုင်ကို ေလျှာက်သွားနိုင်မလဲလို့ အထွန့် တက်ြပန်ေတာ့၊ သူေဌးြကီးကလည်း “မင်းေြပာတာ မှန်သားပဲ၊ဒါဆို ြမင်းေပါ်ကို တက်“ လို့ ဆိုြပန်သတဲ့ ။
ဒီအခါမှာလည်း သူေတာင်းစားက ထမင်းသံုးရက်မစားရတဲ့ သူက ဘယ်လိုလုပ် ြမင်းေပါ် တက်နိုင်မှာလဲ ဆိုြပန်ေတာ့ သူေဌးက မင်းေြပာတာ မှန်တာပဲ လို့ ေြပာရင်း ြမင်းေပါ်ကဆင်း၊ သူေတာင်းစားကို ေပွ့ချီြပီး သူေတာင်းစားကို ြမင်းေပါ်လည်း တင်လိုက်ေရာ သူေတာင်းစားဟာ ပကတိ်လူေကာင်းတေယာက်လို ြမင်းကို ကဆုန်စိုင်း စီးြပီး “ ကဲ ၊သူေဌး ၊အခုခင်ဗျား ဘာတတ်နိုင်ေသးလဲ၊ ခင်ဗျားြမင်းကို ကျေနာ်ရြပီ “လို့ ေြပာေြပာဆိုဆို ရုတ်ြခည်း ထွက်သွားပါေလေရာတဲ့ ။
ရုတ်တရက် မှင်တက်မိသွားတဲ့ ြမင်းပိုင်ရှင် သူေဌးဟာ “လက်စသတ်ေတာ့ ဒီလူဟာ တကယ့် သူေတာင်းစားမဟုတ်ပဲ သူ့ြမင်းကိုလာဝယ်တုန်းက ြကိမ်းဝါးသွားတဲ့ ြမင်းဝယ်သူဆိုတာ သိလိုက်တာနဲ့ချက်ချင်း သတိြပန်ဝင်လာြပီး ြမင်းစီးြပီး ထွက်သွားတဲ့ အေယာင်ေဆာင် သူေတာင်းစားကို လက်ြပ တားလိုက်ရင်း “ အင်း ၊ ဟုတ်ပါြပီ၊ အလာဟ်အရှင် အလိုေတာ် ရှိရင်ရင်လည်း မင်း ငါ့ြမင်းကို အပိ်ုင်သာ ယူသွားပါေတာ့ ၊ဒါေပမဲ့ ငါ့ြမင်းကို မင်းဘယ်လို ယူသွားတယ်ဆိုတာ ဘယ်သူ့ကို မှ မေြပာပါဘူး ဆိုတဲ ့ကတိကိုေတာ့ ေပးပါ“လို့ ဆိုသတဲ့ ။
ဒီေတာ့ အေယာင်ေဆာင်သူေတာင်းစားဟာ ထူးဆန်းလှတဲ့ သူေဌးရဲ့စကားေြကာင့် ြမင်းကို ခဏရပ်ြပီး “ ဘာေြကာင့် ကျုပ်က သူတပါးကို ြပန်မေြပာခိုင်းတာလဲ၊ ခင်ဗျား ြမင်းကို အဆံုး ရှံုးရမှာ မနှေမျာဘူးလား ဆိုေတာ့ သူေဌးက “ ငါ့ြမင်းကို နှေြမာတာထက် ေလာကြကီး ပျက်စီးသွားမှာ ငါပိုြပီး နှေြမာလို့ “ ဆိုပဲဗျာ။
သူေတာင်းစားလည်း တအံ့တဩနဲ့ ခင်ဗျား ြမင်းကို ယူသွားရံုနဲ့ ေလာကြကီး ပျက်စီးရေရာ လားဗျာ“ လို့ေမးြပန်ေတာ့ သူေဌးက “ မင်းစဉ်းစားြကည့်ေပါ့၊ မရှိဆင်းရဲသားေတွကို ကူညီ ေစာင့်ေရှာက်ဘို့ အလာဟ် အရှင်က သင်ြကားဆံုးမထားတယ်၊ မင်းက သူေတာင်းစား ေယာင်ေဆာင်ြပီး ငါ့ြမင်းကို ယူသွားတယ်၊ အဲဒီအေြကာင်းကို မင်းက လူတကာကို ေလျှာက် ေြပာေတာ့ ဒုက္ခေရာက်ေနတဲ့သူကို ဘယ်သူမှ ကူညီချင်ေတာ့မှာ မဟုတ်ဘူး၊ဒုက္ခေရာက်သူ ေတွ ကူကယ်ရာမဲ့ြပီး ဆိုရင် ေလာကြကီး ပျက်စီးြပီေပါ့“ ေြဖတယ်တဲ့ဗျာ။
ပံုြပင်ဆံုးေတာ့ သူေတာင်းစားလည်း သတိတရားရြပီး ြမင်းကို ြပန်ေပးြပီး သူေဌးကို ေတာင်းပန် တာေပါ့။ကျေနာ်ေြပာတဲ့ ပံုြပင်ကို နားေထာင်ေနတဲ့ကားေပါ်က တပည့်ေတွ တေယာက်မှ တုတ်တုတ် မလှုပ် ေတာ့ပါဘူး။ ဟုတ်ပါတယ်။ ကျေနာ်အလိမ်ခံရတာကို ဝမ်းမနည်း လှေပမဲ့ ဒီလိမ်နည်း ကို ကျေနာ် မနှစ်ြမို့ဘူးဗျာ။ ကျေနာ်ကိုယ်တိုင် ရည်ရွယ်ချက်ြကီး တခုနဲ့ မလိမ်လည်ခဲ့ဘူးေပမဲ့ လုပ်ရင်း ကိုင်ရင်း လိမ်သလို ြဖစ်သွားရတာ ၊တခါတခါ မလွှဲသာ မေရှာင်သာ လိမ်လိုက်ရတဲ့ အြဖစ်ေတွ ရှိခဲ့ပါတယ်။ ကျေနာ့်စိတ်က လိမ်ရမယ်ဆိုရင်ေတာင် မရှိဆင်းရဲသား ေတွအေပါ် လိမ်လည်လို တဲ့ စိတ်အလျဉ်းမရှိခဲ့ဘူးဗျာ ။ကျေနာ့်အေမနာမည် သံုးြပီး လိမ်ဘို့ဆိုတာကေတာ ့ေဝလာေဝးဗျာ။
ကျေနာ်ဟာ သူခိုးတေယာက်ြဖစ်ခဲ့ရင် ြမန်မာရာဇဝင်ထဲက ငတက်ြဖားလို၊ ဓားြပြဖစ်ခဲ့ ရင် ေတာင် ရုပ်ရှင်ထဲက ဗိုလ်ေအာင်ဒင်၊ ေတာပုန်းြကီး စံဖဲ၊ ေရာ်ဘင်ဟုဒ် တို့လိုပဲ ြဖစ်ချင်ပါ တယ်။ကျေနာ့်ဘဝစာမျက်နှာေတွကို အခုြပန်လှန်ေနေတာ့ ဇာတ်လမ်းဆံုးတဲ့အခါ ဒီအချက် ဟာ ပိုမိုေပါ်လွင်လာေကာင်းပါရဲ့။ကျေနာ်လှုပ်ရှား ြဖတ်ေကျာ်ခဲ့တဲ့ ြမန်မာ့စီးပွားေရးေလာက ဟာ ပံုမမှန်လည်ပတ်ေနတဲ့ ယန္တရားြကီးတခုလိုပါပဲ။အေြခအေနအားလံုးဟာ ရုတ်တရက် ေြပာင်းလဲေနတတ်တဲ့ သေဘာရှိပါတယ်။အစိုးရရာထူးအေြပာင်းအလဲ ၊ေဈးကွက်အေြပာင်း အလဲေတွဟာ ေမျှာ်မှန်းထားသလို မြဖစ်ပဲ ကေြပာင်းကြပန် ြဖစ်တာမျိုး ြကံုရတဲ့ အခါ ေပးထားတဲ့ ကတိေတွပျက်ြပီး ေြကွးရှင်ကို ေရှာင်ေနရတာ၊ အေြကာင်းအမျိုးမျိုးြပြပီး လိမ် ရတာေတွ ေသချာေပါက် ရှိခဲ့တာေပါ့ ။ဒါေပမဲ့ ကျေနာ် မရှိဆင်းရဲသားေတွကို မလိမ်ဘူး။ သူတို့ေငွမေမျှာ်လင့်ပဲ လာြပီးြကားညှပ်ေနရင်ေတာင် သီးြခားဖယ်ထုတ်ြပီး ရှင်းေပးတတ် ပါတယ်။
ခင်ဗျား စဉ်းစားြကည့်ေလ၊ တခါတေလ ဘယ်လိုမှ ေရာင်းမထွက်တဲ့ ကားတို့အိမ်တို့ကို ေရာင်းသူက သိန်းရာဂဏန်းေဈးြကီးတင်ြပီး သံုးလဆိုင်းေလာက်နဲ့ ဇွတ်အတင်း ေရာင်းချင်ြကတယ်။ ကိုယ်က အရင်းအနှီး ြကီးြကီးမားမားလိုေနတဲ့ အချိန်၊တြခားလုပ်ငန်းမှာ ေသချာေပါက် အြမတ်အစွန်း ရမယ်ေမျှာ်လင့်ြပီး လက်ခံမိတယ်။ တကယ်ေတာ့ ထင်သလိုြဖစ်မလာတဲ့အခါ သူ့ေငွကို အချိန်မီ ြပန်ဆပ်နိုင်ဘို့ ေစာေစာက သံုးေလးလဆိုင်းြပီး အေရာင်းထိုင်း ပစ္စည်း ထုတ်မဲ့ လူမျိုးထပ်ရှာ ရှာရြပန်ေရာ ။ဒီလို လုပ်ရာက နှစ်ဆင့်သံုး ဆင့်လည်း လွဲေရာ လူလိမ် ြဖစ်ေတာ့တာပါပဲ။ကျေနာ်ဟာ လူလိမ်တေယာက်လို့ အများ ြမင်စရာ ထင်စရာ ြဖစ်ေကာင်း ြဖစ်ခဲ့ပါလိမ့်မယ်။ သို့ေသာ် ကျေနာ်ဟာ လိမ်မိရင် မျက်နှာမထားတတ်ေလာက်ေအာင် မျက်စိ မျက်နှာပျက်တတ်ပါတယ်။ “ ငါလိမ်နိုင်လိုက်ြပီကွ“ ဘယ်ေသာအခါကမှ ေကျနပ်အားရြခင်း မရှိခဲ့ပါဘူး။အြပစ်ြကီးတခု ကျူးလွန်ခဲ့တယ်လို့ပဲ အြမဲခံစားရပါတယ်။
……………………………………………………

အင်း … ။အဲဒီ ကုသိုလ်ကံေစတနာေတွေြကာင့်လားေတာ့ မဆိုနိုင်ဘူး ။ ကျေနာ်ထီလက်မှတ် ဝယ်လိုက်ြပီး ေလးရက်ေလာက်ြကာေတာ့ ကျေနာ့်ရံုးခန်းကို နဂါးနီ စားေသာက်ဆိုင်မှာ ေတွ့ ခဲ့တဲ့ ထီေရာင်းသမား ေပါက်ချလာသဗျ ။ ေပါက်ချလာပံုကလည်း အေမာတေကာပံုစံ ။ “ ရှာလိုက်ရတာ ဆရာရယ် ၊ဆရာ့ကို ကျေနာ် ရှာေနတာ ေလးရက်ရှိြပီ “တဲ့ ။ သူက ကျေနာ် ထိုင်ခိုင်းတာေတာင် မထိုင်ေသးပဲ “ဆရာ့ ထီလက်မှတ်ေတွ ဘယ်မလဲ“တဲ့ ။ သူေြပာခါမှ ကျေနာ်လည်း ထီလက်မှတ်ေတွ ဘယ်နားထားမိပါလိမ့်ဆိုြပီး ေတာ်ေတာ်ြပန်စဉ်းစားယူရတာ ကလား ။
သူ့အေြပာအရ အဲဒီေန့ က သူထွက်သွားြပီး တနာရီေလာက်အြကာမှာ ကျေနာ် ထီေပါက် ေနတာ သူသိေနြပီ ဆိုပဲ ။ ဆိုင်ကို ြပန်လာရှာေတာ့လည်း မေတွ့ ၊ လိပ်စာလည်း ေပးမထား ခဲ့ေတာ့ ဘယ်လိုမှ ရှာမရတဲ့ အဆံုး နဂါးနီစားေသာက်ဆိုင်ပိုင်ရှင် ဦးေကျာ်ြမင့်ကို လုပံုပန်း ေမးြပီး ရှာလာရတာ ေလးရက်ေြမာက်မှ ေတွ့သတဲ့ ။
အတိုချုပ်ရရင် ေမျှာ်လင့်ချက်မဲ့တဲ့ ေန့ေတွလို့ကျေနာ်ထင်ခဲ့တဲ့ အဲဒီေန့မှာ ကျေနာ် ထီတ သိန်း ဆုေပါက်ခဲ့ပါတယ် ။ကားတစီးကို သံုးသိန်းေကျာ်ေလာက်ပဲ ရှိတဲ့ အချိန်၊ လက်ထဲ မှာလည်း ြခူးတြပားမှ မကပ်တဲ့အချိန်ဆိုေတာ့ ေတာ်ေတာ် အသံုးဝင်တယ် ဆိုရ မယ်ဗျ ။ထီေရာင်းသမားက ထီလက်မှတ်ကို ေရာင်းချင်ရင် သူေရာင်းေပးပါ့မယ်ဆိုလို့ ေရာင်းခိုင်း လိုက်တာ အပိုေငွ သံုးေသာင်းေတာင် ရေသးဗျ ။ထီေရာင်းတဲ့သူကို ေအာ်နာသေဘာမျိုး ေငွငါးေထာင်ထုတ်ေပးြပီး ကျန်တာကို ေလျှာက်သံုးပစ်လိုက်တာပါပဲ ။ ဘာမှ မယ်မယ်ရရ ေတာ့ မြဖစ်လိုက်ပါဘူး ။ထင်တိုင်းလုပ်လို့ ြဖစ်မယ်ဆိုတဲ့ စိတ်ေတွ မကုန်ေသးတဲ့ အချိန်ေပါ့ ဗျာ ။တွင်းတူးြပီး မိုက်ေနတုန်း အချိန်ေပါ့ ။ ဟုတ်တယ်။ ကျေနာ်ဟာ ဘဝတေလျှာက်လံုးလိုလို ေငွကို ေရလိုေလလို သံုးြဖံုးေနခဲ့တယ် ။ေငွရမယ်ဆိုရင် ဘယ်ေလာက်ခက်ခဲတဲ့ အလုပ်ြဖစ် ပါေစ ။ ကျေနာ် ရှင်းနိုင်တယ်လို့ ယံုြကည်ေနခဲ့တယ် ။
တကယ်ေတာ့ ေလာကြကီးဟာ ကျေနာ်ထင်ထားသလို မဟုတ်ပါဘူး။ကံေကာင်းပါတယ် ဆိုတဲ့ အချိန်ေတွ ြကံုခဲ့ရသလို ကံဆိုးတဲ့အခါကျေတာ့ လူငှားြပီး သတ်ခိုင်းတာမျိုးလည်း ြကံုခဲ့ ရဘူးပါရဲ့ဗျာ။ေသချာတာေပါ့ဗျာ။ ကျေနာ့်ကို သတ်ခိုင်းတာေပါ့ ။အဆိုးထဲက အေကာင်း လို့ ေြပာရမယ်ထင်ပါရဲ့ ။ကျေနာ်ဟာ သူတပါးလက်ချက်နဲ့ ေသနိုင်တဲ့ကံဇာတာ ပါမလာြပန် ဘူးဗျ ။ဟုတ်ပါတယ်။ ကျေနာ့်ကို မေသေသေအာင် စံနစ်တကျ လူငှား အကွက် ၊ချြပီးအသတ် ခိုင်းတာ ြကံုရဘူးပါတယ် ။ေြဖးေြဖး ေြပာတာေပါ့ဗျာ။ ဝကင်္ငဘာဆန်တဲ့ ဘဝကို တညတည်း ၊တလတည်းေတာ့ ဘယ်လို အဆံုးသတ်နိုင်ပါ့မလဲ ။တေထာင့်တညေတာ့ မြကာေလာက် ပါဘူး။အာေြခာက်လိုက်တာဗျာ။ ကွမ်းတယာေလာက်စားပါရေစေနာ်။ ။
………………………..
ရုပ်ပံု။ ။ ဂူဂဲလ်